Hoewel ik altijd voorzichtig ben om een vooroordeel te hebben over een album, wordt mij dat soms wel lastig gemaakt met lelijke albumhoezen of discutabele albumtitels. Ik heb niet zoveel met religie dus een albumtitel als ‘The Symphony Of The Wandering Jew Part II’ spreekt mij dan ook niet direct aan. Toch vind ik aan de andere kant ook de muziek van Neal Morse soms ook wel erg interessant, die vaak ook heel religieuze liedjes schrijft, dus wie weet. Componist, zanger en toetsenist Ivan Jacquin is het meesterbrein achter de band Foreign, maar de muzikant heeft wel de hulp ingeroepen van een aantal bekende gastartiesten. Zo zijn onder meer de bekende muzikanten Zak Stevens (Savatage), Leo Margarit (Pain Of Salvation), Mike Lepond (Symphony X) en Tom Englund (Evergrey) van de partij.

De muziek de Jacquin schrijft ligt in het verlengde van Trans-Siberian Orchestra (TSO), met af en toe wat elementen van Savatage en de Game Of Thrones soundtrack erin verwerkt. Maar, laat ik maar direct eerlijk zijn, het niveau van deze bands wordt niet gehaald. Het album begint nog wel aardig met een paar nummers die sterk doen denken aan het hardere werk van TSO, dat is ook niet zo gek aangezien Zak Stevens daarop zingt, maar ergens halverwege zakt het tempo weg en wordt het toch wel vrij saai en eentonig. Alle rock verdwijnt daar en kabbelt de muziek maar wat voort. Dit wordt versterkt door een matige mix waarin de gitaren blikkerig en de keyboardeffecten goedkoop klinken, en de drums weinig dynamiek hebben. Jammer, want de tamme liedjes zouden een stuk beter uit hun vel komen met een betere mix. Hoewel er soms momenten zijn waarop de muziek goed weet te vermaken is het niet genoeg om de plaat interessante te houden over de gehele lengte. Vocaal is het kwalitatief een stuk beter gesteld, maar dat kan ook niet anders met zangers als Englund en Stevens. Toch heb ik ook hier nog wat kritiek paraat, de zang van Amanda Lehmann is namelijk zeker niet overal even sterk en is dit van de vocalisten de zwakste schakel. Maar goed, al was de zang van Lehmann fantastisch dan had dit het album nog steeds niet kunnen redden.

Op zich is ‘The Symphony Of The Wandering Jew Part II’ geen slecht album, maar als ik het vergelijk met de betere rockopera’s dan komt het simpelweg niet in de buurt van dat niveau. Het materiaal is nergens echt bijzonder, de mix is erg matig, en alleen vocaal kan het zich tot zekere hoogte meten met sommige andere rockopera’s. Wel heb ik veel respect voor het feit an sich dat Jacquin een rockopera heeft geschreven en opgenomen, al dan niet met hulp van anderen. Dat kunnen niet veel mensen zeggen!