Al vanaf de beginjaren van Fear Factory, brengt de band een geluid dat als revolutionair bestempeld kan worden. De band heeft hun typische, mechanische geluid in de loop der jaren stevig omarmt en beetje bij beetje verder geëvolueerd. Werd het daarmee voorspelbaar? Ik praat liever over herkenbaar…

… laten we eerlijk zijn: je weet wat je muzikaal te wachten staat als het om Fear Factory gaat. En ook nu is dat niet anders; Fear Factory vindt op ‘Aggression Continuum’ niet het wiel opnieuw uit, maar houdt vast aan wat we kennen. Strakke, mechanische groove, staccato structuren, dynamische, machinaal beukende drums, Burton C. Bell’s robuuste en melodieuze vocalen en loeizware, agressieve riffs die net zo makkelijk hand in hand samengaan met melodie. Er wordt veelvuldig gebruik gemaakt van melodieuze, pakkende refreinen (‘Disruptor’, ‘Fuel Injected Suicide Machine’, ‘Manufactured Hope’) en elektronica en samples zetten een sfeer van een futuristische, industriële wereld neer. Het mondt uit in interessante, brute, emotioneel geladen tracks, waarbij het boeiende ‘Purity’, het pakkende ‘Fuel Injected Suicide Machine’, het dreigende ‘Cognitive Dissonance’ en de intrigerende afsluiter ‘End Of Line’, dat traditioneel eindigt met een lang instrumenteel dramatisch slot, wellicht het meest in het oog springen.

Al dertig jaar lang voorspelt Fear Factory ons een toekomst waarin het leven beperkt en gecontroleerd wordt door het systeem, dat onze autonomie wordt aangetast. Een doembeeld, waarop de band luidruchtig tot verzet oproept. Het thema wordt ook op ‘Aggression Continuum’ aangesneden. In tracks als ‘Recode’ (‘We will fight for our future; humanity depends on us. Do not let our enemy prevail. If you are listening this, you are the resistance.’), ’Disruptor’ en ‘Collapse’ (‘Attention all civilians. For your own safety: please evacuate the streets immediately. Remain indoors, until you receive further instructions.’) komt dit tekstueel het duidelijkst naar voren.

En nee, ik ga het niet uitgebreid hebben over het feit dat het weer eens aan alle kanten rammelt binnen de bezetting van Fear Factory. Als je de ins- en outs daarover niet kent en wel wilt weten, raad ik je aan even via Google te zoeken; hier laat ik het voor wat het is. Al kan ik bij het uitkomen van ‘Aggression Continuum’ niet ongenoemd laten dat ondanks Burton C. Bell vorig jaar Fear Factory heeft verlaten, zijn vocalen nog wel op het nieuwe album te horen zijn. Dit komt doordat deze al in 2017 zijn opgenomen en nu gebruikt worden.

‘Aggression Continuum’ bevat alles wat je van een Fear Factory album verwacht, maar blijkt vanwege het vertrek van Burton C. Bell, een bitterzoet randje te hebben. Waar ‘Aggression Continuum’ voor de één een afsluiting en een fraaie laatste zwanenzang binnen Fear Factory is, zal het voor de huidige bandleden (Dino Cazares, Tony Campos en Mike Heller) mogelijk als een nieuwe start aanvoelen. Hoe dan ook: liefhebbers van Fear  Factory kunnen dit album zonder enige aarzeling aanschaffen.