Lords of Metal
Arrow Lords of Metal
Eye Of Nix – Ligeia
Lupus Lounge
Release datum: 19 juni 2020
“Dit is muziek die een selecte groep mensen zal aanspreken, zij die een avontuurlijke muzieksmaak hebben en kunstzinnige vrije expressie waarderen.”
7.5/10
Vera Matthijssens I 25 juni 2020

Eye Of Nix, een uit Seattle (USA) afkomstig excentriek vijftal, is actief sinds 2012 en bracht eerder een EP en twee volledige albums uit. De band wordt aangevoerd door zangeres Joy Von Spain (speelt ook gitaar) en zij zingt zowel sereen clean als met een operastem. Soms verandert ze ook ineens in een zwartgeblakerde furie. U raadt het al: Eye Of Nix speelt een ratjetoe aan stijlen welke naar hartenlust verkend worden. We ontdekken mooie zachte passages, maar de contrasten met black metal passages zijn heftig. Ook hangt er een doomachtige sfeer over het geheel.

Dit is een album dat tijd vergt om te doorgronden. Eye Of Nix maakt alles behalve toegankelijke muziek en door het heel verscheiden palet aan muziekstijlen is een veelzijdige smaak een must voor de luisteraar. Aangezien de titel ‘Ligeia’ slaat op een van de sirenes uit de Griekse mythologie, is het niet verwonderlijk dat het thema water in meerdere titels opduikt en ja hoor openingssong ‘Concealing Waters’ start met het vredige geluid van een kabbelend watertje. Bijpassend rustig gitaarwerk weerklinkt, maar die droom wordt weldra aan flarden gescheurd wanneer men overschakelt naar black metal met furieuze krijsstem. Het gitaargeluid (productie door Michael Zech van Secets Of The Moon en mastering door James Plotkin) klinkt vet en modderig. ‘Pursued’ klinkt zelfs als rammelende death metal en daarin begint Joy ineens met operastem te zingen. Sterker nog, die hoge sopraanstijl hanteert ze zelfs doorlopend in het vrij zweverige ‘Tempest’ en dit doorheen alle muzikale omlijsting die opduikt. Soms is het chaotisch (‘Keres’), dan weer psychedelisch. Van bitsige black metal gaat het naar serene passages. Afwisseling genoeg, maar soms moeilijk om de coherentie te ontdekken. Behalve in ‘Adrift’ want dat is helemaal kalm met sfeervolle zang. En er komt voor een keer geen uitval, want het ebt zachtjes weg naar het einde toe. Dit is muziek die een selecte groep mensen zal aanspreken, zij die een avontuurlijke muzieksmaak hebben en kunstzinnige vrije expressie waarderen.