Wire

Rauwe, hoekige postpunk voor fans van Television, Mission of Burma, The Fall en Gang of Four.

Hoe leg je de legendarische Britse postpunkband WIRE uit? Om het met een viersterrenrecensie uit HUMO te zeggen: “Mocht WIRE tijdens optredens al die jaren voor die songs zijn gegaan, ze zouden populairder zijn dan Interpol, hun best of zou overal naast Pixies-platen staan, en meer dan één bankier zou zich ondertussen over hun pensioenspaarplannen hebben moeten buigen.” WIRE is zo’n band die ondertussen al bijna 40 jaar bestaat maar er toch in slaagt bij elke nieuwe plaat opnieuw koppig haar eigen ding te doen. Hun songs werden gecoverd door iedereen van R.E.M. tot Fischerspooner en ze lieten een onuitwisbare indruk na op artiesten als Damon Albarn, Henry Rollins, Steve Albini en tientallen anderen.

De voorbije decennia gaf WIRE er verschillende keren de brui aan, maar sinds 2015 zijn ze helemaal terug en vuren ze om de paar jaar een fantastisch nieuw album af. Met het tweeluik WIRE (2015) en Nocturnal Koreans (2016) was de wedergeboorte een feit, met Silver/Lead (2017) bevestigden de punkveteranen hun positie in de kopgroep. Mind Hive (release: 24 januari 2020) maakt de hattrick compleet. Na de legendarische platen uit hun beginperiode (denk maar aan het recent opnieuw uitgegeven Pink Flag (1977), Chairs Missing (1978) en 154 (1979)) bereikt WIRE nu een heel nieuwe generatie. Ze zijn nog steeds boos, en het is nog steeds broodnodig.