Mono – Jo Quail

De Japanse instrumentale rockband MONO maakt al sinds 1999 een geheel eigen vorm van post-rock, waarbij ze vooral het variëren in dynamiek tot kunst hebben verheven.

Veel van hun nummers kennen dromerige passages waarbij je wegdrijft op een zee van echo’s, waarna het luchtbed ruw wordt doorgeprikt met spijkerharde noise rock. In 2016 verscheen hun negende album ‘Requiem For Hell’, waarvan het ruim zeventien minuten durende titelnummer een nieuw hoogtepunt is in de carrière van MONO. Hun nieuwe album ‘Nowhere Now Here‘ is onlangs uitgebracht. Het sluit hier naadloos aan op het al zeer indrukwekkende oeuvre. Op plaat klinkt MONO al fantastisch, maar live is het helemaal genieten. Het werkelijk verbluffend hoe ze de nummers weten te vertalen naar het podium. Verplichte kost voor liefhebbers van van Mogwai, Explosions in the Sky en Godspeed You! Black Emperor.

Dat MONO tot ver buiten de grenzen kijkt, is ook te zien aan toursupport Jo Quail. Deze experimentele celliste betovert het publiek door haar elektronische cello te ‘loopen’ en te combineren met atonale en rijke orkestratie, op een bed van percussie.