Als liefhebber van death metal weten we allemaal dat het Unique Leader label geen rotzooi uitbrengt. Hetgeen zij loslaten op de wereld is echter wel een acquired taste, zoals wij Nederlanders dat zo mooi weten te zeggen. En dat is niet persé mijn smaak.

Dit clubje uit New England bestaat sinds 2006 en heeft dus alle tijd gehad om lekker ingewikkelde death metal te maken, want dat is waar Unique Leader in grossiert: technical death metal. Dit is vooral voer voor muzikanten en hyper ADHD-ers. Het muzikale vakmanschap op dit furieuze death metal album is dan ook alom aanwezig. De beheersing van de instrumenten is fabelachtig en onvoorstelbaar. Helaas vergeten dit soort bands nog wel eens dat het ook de bedoeling is dat gewone stervelingen naar hun muziek luisteren. Ik denk tenminste dat dat de bedoeling is. En de luisterbaarheid voor deze arme stakkers is op dit album dan ook niet echt prominent aanwezig. O ja, er zijn zeker passages aanwezig waar je als liefhebber van minder technische metal ook echt van kan genieten, maar er zijn ook veel stukken waarop het lijkt alsof in vijf minuten de handleiding voor het bouwen van een ruimteschip aan je voorbij ziet vliegen. Wat wel een sterk punt van deze band is, is dat het ondanks het hoge technische gehalte niet gespeend is van emotie. De frustratie en woede op dit album zijn alom aanwezig, en dat is dan wel weer erg lekker.

Over de gehele linie kan ik niet zeggen dat ik helemaal kapot ben van dit album, maar ik kan niet ontkennen dat hier jongens aan het werk zijn met een extreem hoog niveau van vakmanschap. Wanneer je daar van houdt tel dan maar 20 punten op bij de score.