Het is alweer vijftien jaar geleden dat deze Duitse metal brigade haar debuut, ‘Gateways’, uitbracht. Alhoewel dat album (vooral voor een debuut) zeker in orde was, was het vanaf de tweede plaat, ‘Spyrol’ (2008) dat de band een onvergetelijke indruk maakte. De epische power metal van de heren is door de jaren heen (gelukkig) onveranderd gebleven, maar telkens geperfectioneerd en naar een hoger niveau getild.

Ondertussen heeft de band een goede naam een reputatie voor zichzelf opgebouwd en enkele maanden geleden verscheen de vijfde langspeler, ‘The Path Of The Dark King’. En mijn hemel wat is dit weer een dijk van een album geworden. Zodra men met een twintig seconden-durende scream opener ‘Combat Zone Europe’ inzet, gevolgd door een sterke, snelle heavy/speed metal riff is de toon meteen gezet voor een ware metalfestijn wat komen gaat, en maar liefst 74 minuten duurt! Al meteen daarna krijgen we met ‘One Strong Voice’ een absolute anthem voor de kiezen die alles heeft wat je van een heavy metal strijdlied mag verwachten. Het niveau wordt op de daaropvolgende songs hoog gehouden en elke song doet je power metal dromen met gemak uitkomen.

De nummers zijn relatief lang, wat bij dit soort muziek echter gebruikelijk is, maar hebben geen moeite op je aandacht van begin tot eind vast te houden. De composities zijn niet alleen erg sterk, maar bevatten tevens genoeg afwisseling en spanning om je interesse constant opgewekt te houden. Gelukkig is het geheel, in tegenstelling tot vele soortgelijke bands, desondanks overzichtelijk gehouden, waardoor het voor de luisteraar allemaal geen zware kost wordt. De twee langste epos ‘The Sword Of Gideon’ en afsluiter ‘The Mountain Curse’ zijn goede voorbeelden hiervan. Voor dat laatste is voor mij één groot(s) hoogtepunt en een ware “grand finale”. Dit nummer alleen al geef aan met wat voor getalenteerde muzikante en songwriters we hier te doen hebben.

Tot slot moet ik gewoon zeggen dat ik het gitaarwerk werkelijk prachtig vind en dat de heren Rossow en Oberboßel (tevens het brein achter Lucid Dreaming) met de ene sterke, stoere riff en mooie melodieën en sterke solo’s na de ander komen. Het stemgeluid van frontman Dragutin Kremenović zal voor sommige een kwestie van smaak zijn, maar zijn theatrale stem en zangstijl past perfect bij de muziek en heeft een sterke en heldhaftige uitstraling. Dat heldhaftigheid straalt sowieso van het geheel af en gezien het feit dat de plaat een lekkere underground (maar niettemin sterke) sound en productie is komt dat juist nog beter tot zijn recht. Wat wil je nog meer? Alles bij elkaar is ‘The Path Of The Dark King’ een erg sterk album in haar soort en zal de fans van epische heavy/power metal absoluut aanspreken.