Lords of Metal
Arrow Lords of Metal
Elk Witch – Azimuth
Majestic Mountain Records
Release datum: 12 april 2024
“Buiten de opmerkelijke vocale invulling, kenmerken enkele nummers zich wel door dwarse, hoekige riffs over een onverstoorbaar rechtlijnige invulling van de ritmesectie, wat een creatief samenspel vormt.”
8/10
Cor Schilstra  I 6 april 2024

Ditmaal geen zon-geblakerde, dorre, zand en rots vlaktes, maar de ongerepte wildernis van Zuid-Oregon als fysieke basis voor een grondig stukje stoner. Dit is inderdaad alsof de band zich in een woest, bergachtige landschap bevindt, waarbij vlagen van de muziek, en dan vooral de zang, zo nu en dan door een windvlaag, die om een hoek komt waaien, enigszins aan het gehoor worden onttrokken. De instrumentale basis is solide en massief qua sound, pakkend gearrangeerd en technisch goed uitgevoerd. De -overigens ijzersterke- riffs worden vergezeld van meestentijds behoorlijk in effecten en in de muziek zelf verzonken, lichtelijk langdradig aandoende vocalen, maar klinken ook nog eens alsof ze in golven of vlagen zijn ingemixt. Voor de hypnotiserende drive en het golvende karakter van sommige stukken kan dit natuurlijk ook als een versterkende factor een rol spelen, maar het is eerlijk gezegd wel even wennen.

De band had reeds een digitale EP en een langspeler uit bij Stonefly Records, en hebben voor hun tweede langspeelplaat onderdak gevonden bij Majestic Mountain Records. Een negental nummers op dit album, waarvan twee eigenlijk meer korte experimentjes genoemd mogen worden; ‘Liminal Space’ is meer een kort instrumentaal wave-achtig intermezzo en ‘Vortex’ lijkt een traag op gang komende dwarse intro riff. Buiten de opmerkelijke vocale invulling, kenmerken enkele nummers zich wel door dwarse, hoekige riffs over een onverstoorbaar rechtlijnige invulling van de ritmesectie, wat een creatief samenspel vormt. Ook zijn er gelukkig een paar ware pareltjes van solo’s te vinden. Eén nummer wil ik even apart uitlichten: ‘Ghosts Of Lupetia’, met heel mooi samenspel tussen clean en gedreven scheurende stukken, met Ozzy-achtige vocalen er overheen. Dit nummer eindigt eigenlijk veel te snel; een langere, door solerende gitaar ondersteunde finale had het naar mijn smaak helemaal afgemaakt. Toch is dit album een aanwinst voor mijn collectie, en die van vele andere liefhebbers van goed uitgevoerde, ietwat dwarse, maar erg pakkende stoner.