De Zweedse zangeres Madeleine Liljestam heeft met haar band Eleine reeds twee full-length albums op de markt gebracht, waarvan met name het uit 2018 stammende ‘Until The End’ een erg goede indruk heeft achtergelaten. Op beide platen wordt de muziek van Eleine gedomineerd door de scherpe riffs van gitarist Rikard Ekberg en het prachtige stemgeluid van de charismatische frontvrouw en dat is op deze nieuwe EP ‘All Shall Burn’ niet anders. Deze nieuwe release, die hoogstwaarschijnlijk bedoeld is om de fans te voorzien van nieuw materiaal totdat men hun derde plaat zal gaan uitbrengen, bevat een vijftal nummers waarvan er eigenlijk maar twee echt nieuw zijn.

Allereerst is daar opener en eerste single ‘Enemies’, wat een erg krachtig nummer is in de beste Eleine traditie. Knalharde drums, heerlijke riffs en het magistrale stemgeluid van Madeleine zijn de voornaamste ingrediënten van dit nummer en het mag dus duidelijk zijn dat we het hier met een prima nummer van doen hebben. Dat geldt ook voor het navolgende ‘All Shall Burn’, dat wat gematigder qua tempo is, maar waarin met name de vocale interactie tussen Rikard en Madeline in positieve zin opvalt. Men heeft dit nummer ook nog in een “symphonic version” op deze EP geplaatst en ook in deze versie blijft ‘All Shall Burn’ een erg interessant werkstuk, maar ik moet wel eerlijk bekennen dat de originele uitvoering mijn voorkeur heeft.

Met ‘Mein Herz Brennt’ heeft men een erg geslaagde cover van Rammstein op ‘All Shall Burn’ geplaatst en dat had ik van tevoren zeker niet verwacht. Rikard klinkt vocaal erg overtuigend in dit nummer en met name zijn bijdrage zorgt er voor dat ‘Mein Herz Brennt’ prima klinkt, maar het dient te worden gezegd dat ook de instrumentale invulling dik in orde is. Men is redelijk dicht bij het origineel gebleven en wellicht had een echte Eleine make-over deze cover nog wat interessanter kunnen maken, maar dat neemt niet weg dat men er zeker in geslaagd is om een erg sterke versie van dit prima nummer neer te zetten. ‘Hell Moon (We Shall Never Die)’ was reeds te vinden op het tweede album ‘Until The End’ en men heeft dit nummer voor deze EP veel bombastischer en symfonischer gemaakt. De grunts uit het origineel zijn verdwenen en zijn vervangen door cleane mannelijke vocalen om de wederom schitterende vocale invulling van Madeline het juiste tegenwicht te bieden. Ook hier heb ik echter een lichte voorkeur voor het origineel, maar dat is gewoon een kwestie van persoonlijke smaak.

Eleine laat op deze bijna vierentwintig minuten durende EP wederom horen een erg interessante band te zijn en fans van Epica, Leaves’ Eyes en Sirenia zullen smullen van het materiaal op ‘All Shall Burn’. Gebaseerd op de twee uitstekende nieuwe nummers die hier gepresenteerd worden zijn mijn verwachtingen voor de derde full-length plaat dan ook erg hooggespannen. Eleine bewijst wederom gewoonweg een prima band te zijn en deze ‘All Shall Burn’ EP is dan ook een heerlijk tussendoortje geworden.