Zoltán “Zoli” Farkas: “Ik probeer te overleven met muziek. Het is zo een verbazende bron van kracht om mentaal sterker te worden. En automatisch word je dan ook fysiek sterker.”
Een album met de titel ‘Reborn’ uitbrengen, kan op een pak betekenissen wijzen. In het geval van Ektomorf is dat zeker het geval. Op zijn albums en op het podium lijkt zanger/gitarist Zoltán “Zoli” Farkas een venijnige pitbull te zijn. In realiteit is hij een uiterst sympathieke persoonlijkheid met een hart dat klopt op voorliefde voor metal.
Koen de Waele Ι 10 januari 2021
Wat is het verhaal achter de titel ‘Reborn’? Het kan zoveel verschillende richtingen uit.
Het is een beetje dubbel. Enerzijds gaat het over een nieuwe muzikale richting die ik ben ingeslagen. Als je het album beluisterd, ga je heel wat verandering horen vergeleken met de vorige albums, hoewel het nog steeds stevig klinkt. Maar ook in mijn privéleven is er heel wat veranderd sinds 2017 en dat in heel wat opzichten. Ik denk dat een beetje van de oude mij gestorven is maar dat ik uit de as ervan herboren ben. Ik ben er sterker uitgekomen en voel me ook zo. Opgeven was een gemakkelijke keuze maar dat heb ik nooit gedaan. Integendeel, ik ben blijven vechten.
Nog steeds is de sterke emotie haat volop aanwezig.
Dat is altijd al een deel geweest van wat ik doe. Het is nu eenmaal mijn stijl. Ik kan niet zingen over dingen zoals goede dagen. Maar mijn leven is niet alleen maar shit en donker. Er zijn ook nog goede zaken aanwezig. Maar dat heeft me nooit geïnspireerd om muziek te schrijven. Dat deel is mijn donkere kant. Er is haat en woede aanwezig maar ook verdriet en depressie. Gelukkig komen die niet mee als je naar mijn muziek luistert. Integendeel, het doet je beter voelen. Er kwamen wat veranderingen aan te pas waardoor ik een hoofdstuk moest afsluiten en een nieuwe bladzijde diende om te slaan. In plaats van te buigen, startte ik opnieuw. Het is niet altijd gemakkelijk maar ik denk dat heel wat mensen in deze tijd moeten durven verder gaan. En als je leven al miserabel aanvoelt, dan komt het met COVID nog eens extra hard aan. Voorlopig zie je zelfs nog geen licht aan het einde van de tunnel. Ik probeer te overleven met muziek. Het is zo een verbazende bron van kracht om mentaal sterker te worden. En automatisch word je dan ook fysiek sterker.
Vormde al het negatieve van afgelopen jaar een inspiratie voor het album?
Het schrijfproces vond al plaats voordat COVID uitbarstte. Maar andere zaken die nogal onplezierig waren, inspireerden me volop. Enkel het nummer ‘The Worst Is Yet To Come’ gaat eens niet over mijn persoonlijke tegenslagen. Het is eerder een horrorverhaal zoals Steven King. Ik hou vooral van die ouderwetse horrorverhalen vol met mysterie. Het handelt over een sterk persoon die op een dag wakker wordt, zijn raam opent en zijn ergste nachtmerries ziet gebeuren. Het nummer ‘Reborn’ gaat eerder over je moeilijkheden overwinnen en het opnemen tegen mensen die je liever dood zien. Eigenlijk is het een positieve titel met stevige riffs.
Opvallend is dat al de nummers zich al snel in je hoofd nestelen. Er zijn sterke refreinen aanwezig en eigenlijk is het de eerste keer dat ik die hoor op een Ektomorf album.
Tof dat je dat merkt. Ik heb echt veel tijd en werk in het album gestopt. Normaal gaat het veel vlugger en schrijf ik eerder instant. Deze keer had ik goede riffs, ideeën en constructies. Maar ik benaderde ze vanuit een andere richting. Iets dat ik nog nooit gedaan had. Ik heb volop geëxperimenteerd en mijn gitaar geëxploreerd. In elk nummer zit wel een stuk dat in je hoofd blijft.
Er zijn de snelle thrash nummers. Maar er is ook iets zoals ‘The Worst Is Yet To Come’ waar het tempo een pak trager ligt maar waar je door de dreiging en suspense wel kippenvel krijgt.
Dat was de bedoeling. Ik zag ooit een interview met de zanger van Sum 41 en die toonde zijn tattoo The Best Is Yet To Come. Ik heb die dan maar aangepast naar The Worst Is Yet To Come. Het klonk zo goed en ik had een mooie titel maar nog geen letter tekst. Ik begon dan maar wat te jammen op mijn gitaar en had ineens het ding dat ik ermee wilde doen. Je hoort wind blazen en onheilspellende klokken luiden. In het midden zit een mooie harmonieuze melodie die tegelijk ook angstaanjagend is. Maar die riff is wel massief hard. Net zoals in het nummer ‘The Death Will Walk’. Dat gaat ook traag maar bevat tonnen van stevigheid. Er komt binnenkort een video uit waar ik alles ingestoken heb wat ik ooit wilde zien. Een lekker stuk horrorfilm.
Heel speciaal is het langste en instrumentale ‘Forsaken’. Het draait uit op een echt avontuur en verveelt geen seconde. Het doet me zelfs wat denken aan Metallica’s ‘The Call Of Ktulu’.
Leuk compliment hoor om me daar met vergelijken. Achter dat nummer gaat ook een heel verhaal schuil. Ik wilde eigenlijk een ballad schrijven wat ik nog nooit gedaan had. Ik zat ergens halfweg en het ging de goede richting uit. Dan begon ik met de teksten en op een gegeven ogenblik kwam ik tot het idee dat het geen meerwaarde voor het album zou zijn. De dag erna vond ik het dan zonde om alles weg te gooien en kwam op het idee om iets instrumentaal te maken. De gitaarsolo in het middenstuk vertelt exact wat ik voelde en wilde zeggen. Het was zelfs beter dan het met woorden te zeggen. In een paar dagen was het nummer geschreven en had ik nog tal van veranderingen aangebracht. Je hoort zelfs wat barokke gitaarstukken. Die schreef ik al toen ik vijftien jaar was. Het is een groot avontuur geworden. Het is alsof je alleen gelaten wordt en alleen maar muziek rond je heen hebt. Dat is er zo mooi aan. Het is complex en op het einde hoor je stevige riffs die stoppen met een fade-out. Een andere mogelijkheid aan het einde was er niet. Als een ballad beginnen en eindigen met een instrumentaal. Ik had me nooit kunnen voorstellen dat ik zoiets zou kunnen maken. Maar nu is het er.
Hoe zit het met het artwork? Het lijkt nogal eenvoudig maar maakt een intrigerende indruk. Het doet me zelfs wat denken aan die oude Black Sabbath platen.
Ik keek destijds heel erg op naar het oude werk van bands als Metallica en Black Sabbath. Toen ik de eerste versie in handen kreeg, was het wel goed maar er stonden te veel vlammen op. Het oogde te druk en ik dacht ook al na hoe het eruit zou zien op een T-shirt. Ik vroeg toen aan de artiest om al die vlammen weg te doen. Het lijkt een beetje op het artwork van ‘Agressor’ (2015). Op ‘Fury’ (2018) is er eerder een doodsengel met een skeletgezicht te zien. Het oogt wel ruig maar had niet echt een menselijke vorm. Op ‘Reborn’ lijkt het monster wat op die verschrikkingen maar het oogt meer naar een persoon toe. Het is eenvoudig en ik hou er wel van. Net zoals de teksten. Hoewel de nummers een pak gecompliceerder zijn. Als het nu op een T-shirt wordt geprint, gaat het er echt wel goed uitzien. Ik hou enorm van de kleuren zwart en rood. Het lijkt wat op een duivel en als je heel het albumboekje in handen krijgt, ga je nog een omgekeerd kruis tegenkomen. Dat heeft niets te maken met black metal maar eerder met zaken waar ik niet veel van moet weten. Misschien dat het nog veranderd binnen een paar jaar maar nu zit ik volop in deze atmosfeer. Ik heb al wat ontwerpen voor de T-shirts gezien en het ziet er puur metal uit.
Na jaren deel te hebben uitgemaakt van het AFM label, tekenden jullie nu bij Napalm Records. Toch een van de grotere spelers.
Vorig jaar waren we op tour met Varg en dat was een enorm leuke tijd. Zij zaten bij Napalm Records en konden er alleen maar lovende dingen over vertellen. Ik had zelf van Napalm al zoveel goeds gehoord, zowel van fans als van andere bands. Ik vroeg me af of ze geen interesse in ons zouden hebben en een van de bandleden gaf me de gegevens van hun contactpersoon door. Ik mailde hem via onze manager en het antwoord was direct affirmatief. Dus tekenden we maar bij hen. De twaalf jaar bij AFM waren mooi maar ik had nood aan verandering. Zeker met de titel ‘Reborn’ als album. Ik ben erg blij dat we de beslissing genomen hebben want Napalm doet het uitstekend, zelfs in deze tijden. Ze houden me bezig en hoewel het touren stilligt, laten ze me nog muzikant voelen. Ik voel me nog steeds in de underground en dat gevoel zal altijd blijven. Maar tekenen bij zo een groot label is een grote stap voor ons. Zowel show als tour gewijs. Jammer genoeg hebben we er met de pandemie nog niet veel van kunnen ervaren. Maar op een bepaald ogenblik zal het wel terug beteren. Dan gaan we op plaatsen spelen die we nog nooit bezocht hebben. Napalm houdt van het album en blijft ons steunen. Het was in elk geval een grote stap. Niet bepaald van de onderste trede maar vanaf we zaten laat ons zeggen vijf stappen naar boven.
In het verleden was het altijd wat een komen en gaan van nieuwe bandleden maar sinds 2017 is er met Sebastian, Csaba en Daniël toch een sterke bezetting.
(Lacht) Wel Daniël is al weg sinds 2018. Het is blijkbaar nogal moeilijk te volgen. Maar het blijft altijd riskant en je weet nooit of er iemand gaat vertrekken of niet. Er zijn vriendinnen, familiale problemen, andere problemen. Toen ik begon als vijftienjarige droomde ik ervan om voor altijd met dezelfde bezetting te blijven spelen. Maar zelfs een band als Metallica heeft veranderingen gehad. Sommige door een tragedie en andere zoals Jason Newsted die de band verliet. Dat liet iedereen met grote vraagtekens achter. Kijk maar eens naar Machine Head. Maar degene die altijd in Ektomorf bleef geloven, was ikzelf. Iedereen is welkom om met me mee te gaan en samen te werken. Maar als niet, ben je vrij om te vertrekken. Nu zitten we wel goed. We hebben een nieuwe drummer die daarvoor in een oude Hongaarse thrash metalband zat en ik al lang ken. Op het album hoor je hem al spelen. Lekker old school thrash en dat heb ik nodig. Ik hoop er dus het beste van.
Weet je nog wat je elf jaar geleden deed? (Interview nam plaats op 25-11-2020). Dan stond ik naar je te kijken als support band voor Volbeat in de Brielpoort te Deinze.
Man, is dat al elf jaar geleden. Dat was een fantastische tijd hoor. Maar het gaat zo snel vooruit, ik kan het bijna niet geloven. Die tour was echt tof. Ik kreeg destijds een mail van hun management met de vraag of we het voorprogramma wilde spelen. Michael Poulsen vond ons wel goed dat hij ons mee wilde. Ik schrok ervan maar was direct akkoord. Het werd alleszins geen gemakkelijke tour want hun publiek is nogal anders. Je had er op de eerste rij van die typische rockabilly jongens en meisjes staan en toen ze ons zagen zag je ze echt kijken van wat is dat. We hebben nog wel contact met elkaar. Toen hun laatste album ‘Rewind, Replay, Rebound’ uitkwam vond ik ‘Sorry Sacks Of Bones’ zo een gaaf nummer dat ik Michael een mail stuurde om hem te feliciteren. Hij mailde terug dat hij blij was met het compliment. Ik ben wel gelukkig voor hen. Ooit heb ik Volbeat nog in Hamburg zien spelen in een bar met amper twintig aanwezigen. En kijk nu, zo een groot succes. Openen voor een grote band is altijd wel iets speciaal. Kijk maar naar Kreator. Die spelen ook thrash en de eerste show waar we voor hen openden was in Athene. Er waren tweeduizend bezoekers en als enige supportband mochten we een vol uur spelen. We openden direct met drie nummers onmiddellijk na elkaar. Iedereen bleef echter Kreator scanderen. Het publiek wilde ons echt niet zien, maar we deden ons best.
Wanneer mogen we de eerste show van Ektomorf op Nederlandse of Belgische grond verwachten?
Dat is moeilijk te zeggen. We hadden grote plannen voor april in samenwerking met Napalm Records met onder andere België, Nederland, Frankrijk en Spanje. COVID kwam ertussen en alles ligt terug in de kast. Er stonden ook al shows gepland als hoofdact en die kwamen er ook via Napalm. Nu denken we ergens aan de herfst 2021. Het valt moeilijk te voorspellen wat er gaat gebeuren. Ik weet niet hoe het er bij jullie aan toegaat maar hier in Hongarije worden de regels steeds maar strenger. Er heerst nu een avondklok tussen 20 en 5 uur. Tussen 9 en 11 uur mogen enkel oudere mensen buiten om te winkelen. Overal moet je maskers dragen en elke week verstrengt het nog. De overheid zegt dat het gaat duren tot 10 december maar of het beter of slechter gaat worden is de vraag. En wat kunnen we eraan doen: niets.