Eisenkult, een nieuw opgerichte Duitse band, komt uit het niets op de proppen met z’n debuutalbum ‘…Gedenken Wir Der Fisnternis’. Volgens het bijhorende promopraatje brengt de plaat ons lekker ouderwetse, rauwe, doch melodieuze black metal. Nu kan ik me daar wel iets bij voorstellen, want dit project zou een samenwerking zijn tussen leden van Mavorim, Meuchelmord en Totenwache, waarvan de eerste twee ook onder Purity Through Fire vallen. Wie voornoemde bands volgt, weet tot wat ze in staat zijn en hopelijk kan deze Eisenkult zichzelf op dezelfde hoogte hijsen.

Het album bevat acht  korte nummers en klokt af op een dikke 27 minuten. Op zich niet erg, maar als je de intro, het interlude halverwege en de outro van die tijd aftrekt, blijven er nog negentien minuten black metal over en dat is net te weinig. Nu kan je wel redeneren dat die instrumentale stukken bijdragen tot de sfeer, maar daar heeft dit heerschap geen boodschap aan. Als die negentien minuten dan een onvergetelijke indruk achterlaten, kan je dat inderdaad nog met de mantel der liefde bedekken, maar daar wringt het schoentje dus net. Na de intro krijgen we met ‘Stahlross’ een extreem kort (2.08), maar uitermate krachtig nummer dat het beste doet verhopen. Nadien wordt er nog stevig doorgeramd, maar de riffs blijven niet echt hangen. In de tragere stukken weet men wel de juiste snaar te raken en doet het ook een beetje denken aan Mavorim of ook Membaris.

Wie de zanger is weet ik niet, maar als we kunnen verder gaan op het feit dat het leden van voornoemde bands zijn, gok ik dat Cernunnos van Meuchelmord de vocalen heeft ingekrijst. De keyboards zijn eens subtiel in de melodieën verweven, dan weer op de voorgrond tredend. Men maakt een paar keer gebruik van die voze, ouderwetse synthesizer sound, wat een leuke bijkomstigheid is. Er zijn wel degelijk sterke momenten, zoals het opzwepende ‘Stahlross’ en het lekker melancholische titelnummer, maar voor de rest is het vrij generisch. Wil je per se Duitse black, dan kom je dit jaar beter aan je trekken met Naxen, Membaris of Nawaharjan. Op Purity Through Fire zijn dit jaar trouwens albums verschenen van Mavorim zelf, van Kalmankantaja, Thy Dying Light, pas nog K.F.R en daar ga je toch iets meer geniet van hebben.