Eden Circus heeft ervoor gekozen om een behoorlijk eigenzinnige mix in het leven te roepen van progressieve rock, alternatieve rock en postrock. Het vijftal uit Hamburg bracht in 2014 het debuutalbum ‘Marula’ uit, maar daarna leek hun carrière uit te gaan als een nachtkaars. Of een dwaallicht, want ‘Irrlicht’ is het Duitse woord voor een specifiek lichtverschijnsel dat ’s nachts wel eens opdoemt boven moerassen, in diepe wouden of op kerkhoven. De term leeft in de folklore als zijnde een boodschapper van onheil wanneer je er voor op de vlucht slaat of wanneer je het probeert te vangen.

De muziek van Eden Circus komt even ongrijpbaar over in eerste instantie. Er is eindelijk nieuw werk met het tweede album ‘Irrlicht’ dat tien vernuftig gecreëerde songs herbergt. Eden Circus klinkt modern, maar geeft de luisteraar heel wat indrukken om te doorgronden. Het werken met contrasten gaat hen echter goed af, zodat elke song boordevol emoties zit. Met ‘Stone Itself’ komen de bonkige riffs aanwaaien, terwijl de cleane zang wat lijzig klinkt. De beenharde erupties doen geregeld aan Tool denken, al zijn er ook raakvlakken met Porcupine Tree. Met bas, verhalende zang en droge percussie klinkt ‘Needle Your Way’ anders en neigt het gitaarwerk hier onmiskenbaar naar postrock. Die term zouden we ook willen aanhalen wat de zang betreft. De dunne lijn tussen weemoed en klaaglijk wordt soms heel vaag. Wel denk ik dat men – wat die zang betreft – goed geluisterd heeft naar Aðelbjörn van Sólstafir. Wanneer de band voluit gaat met de gitaren, weerklinken beenharde riffs, een moment later kan het plots tot inkeer komen met melancholieke zang of een heel atmosferische passage. Enige stugge herhalingen om één en ander een bezwerend tintje te geven is hen ook niet vreemd. Er is duidelijk hard gewerkt aan dit album, met zangarrangementen die soms overlappen en complexiteit niet schuwen. Luistertips zijn het wat toegankelijkere ‘Vanquished’, het van zware riffs, maar poeslieve koortjes voorziene ‘Cynics Of Life’ en het kalmere ‘Nu’. Waar heel wat subgenres samengesmolten worden tot een eigen visie, dat is waar Eden Circus begint…