Eclipse & Junkyard Drive – De Vorstin Hilversum – 2 november 2019
“Ruim honderd minuten weet de band negentien nummers lang het publiek te vermaken met bovengemiddeld goede melodieuze rock en Zweeds enthousiasme.”
Zweedse melodieuze rock, het is mijn ‘sweet spot’. Eclipse is hiervan een exponent bij uitstek. Na negen albums komt de band eindelijk ook Nederland aandoen. Als extra bonus worden we ook nog getrakteerd op het Deense Junkyard Drive als voorprogramma. Scandi all the way, baby!
05/11/19 I Tekst en foto’s: Wim Rueter
Deze zaterdag 2 november is een dag van primeurtjes. Voor de eerste keer een concert bezoeken in het, relatief nieuwe, zalencomplex De Vorstin in Hilversum om de eerste Nederlandse show van de melodieuze rockers Eclipse uit Zweden te gaan beleven. Het concert vind plaats in het sfeervolle kleine zaaltje, waar een vrij fors podium instaat met prima lichtondersteuning en geluid. Eclipse heeft recent het prima negende album ‘Paradigm’ uitgebracht, dus ’t werd wel eens tijd dat ze hier op visite kwamen. Een paar jaar geleden zag ik Eclipse in Engeland aan het werk en dat viel zeker niet tegen. Wat voor de band mogelijk wel even tegenviel was dat bassist Magnus Ulfstedt de handdoek wierp terwijl de koffers zo goed als gepakt waren voor deze Europese toer. Maar de band vond snel een opvolger in de persoon van Victor Crusner, meer over hem later. De kern van de band wordt gevormd door leadgitarist Magnus Henriksson en zanger Erik Martensson. Laatstgenoemde stond ook aan de wieg van prima andere bands als Ammunition en W.E.T. (met o.a. Jeff Scott Soto). Maar ook als producer is Martensson een graag geziene gast op albums van collega melodic rockbands. Achter de drums vinden we Philip Crusner.
Als voorprogramma is het Deense Junkyard Drive op sleeptouw genomen. De Denen hebben net hun tweede album ‘Black Coffee’ uitgebracht. Ook in het geval van Junkyard Drive is het de eerste keer dat zij in Nederland op de planken staan. Om meteen met de deur in huis te vallen, Junkyard Drive is één van de betere voorprogramma’s die ik sinds een tijd heb gezien. Hun Bluesy Classic Rock staat als een huis, swingt en de songs steken bovengemiddeld goed in elkaar. Met zanger Kris heeft Junkyard Drive ook nog eens een brulboei met gevoel aan boord. Het gitaristentandem Birk en Ben trakteren het ongeveer honderd man sterke publiek op solo’s die duidelijk maken dat deze Denen hun mannetje staan. ‘Sweet Little Dreamer’ maakt het meeste indruk. Een goede opwarmer voor Eclipse, dat is zeker.
Na een korte ombouwpauze is het aan Eclipse om het Nederlandse publiek kennis te laten maken met hun live kunsten. Ruim honderd minuten weet de band negentien nummers lang het publiek te vermaken met bovengemiddeld goede melodieuze rock en Zweeds enthousiasme. Het zeer goede zaalgeluid draagt hier zeker aan bij. Martensson weet het publiek kinderlijk eenvoudig om zijn vinger te winden met vleiende praatjes over ‘Beautiful Hilversum’ (nou, dat valt wel mee) en het feit dat de aanwezigen de moeite hebben genomen om naar de show te komen van, zoals hij zelf zegt, een onbekend klein bandje uit Stockholm. Vocaal lijkt alles hem ook moeiteloos af te gaan. Muzikaal valt er genoeg te genieten. Nieuwe nummers als ‘Mary Leigh’ en ‘When The Winter Ends’ staan als een huis. Vooral ‘When The Winter Ends’ is geweldig, mede door het mooie en gevoelige gitaarwerk van de wat introverte Henriksson. Zo rustig als Henriksson is, zo aanwezig zijn de beide Crusners. Philip de drummer blijft met zijn stokken goochelen en trakteert ons op een originele, korte drumsolo gelardeerd met allerlei soundbytes uit Carmina Burana en Star Wars. Origineel en vermakelijk. Bassist Victor begint zo rustig als Henriksson de hele show blijft. Maar gaandeweg lijkt het wel of de beste kerel gegrepen wordt door de adrenaline. Op sommige momenten lijkt alles aan hem wel te bewegen, springt hij op verhogingen, ligt op de grond en zoekt continu contact met het publiek. Duracell all the way! Verder wordt er geen kraker ongemoeid gelaten. ‘I Don’t Wanna Say I’m Sorry’, ‘Bleed And Scream’, ‘Jaded’. Het kan niet op, Zweedse krachtpatserij ten voeten uit. Maar er moet toch wel iets minder zijn geweest hoor ik u denken? Klopt wel, maar ligt meer aan persoonlijk smaak. Een nummer als ‘United’ heeft voor mij een iets te hoog kampvuur gehalte. En een intro dat bij elkaar tien (!) minuten duurt is wel wat overdone. Eerst wordt ‘Hells Bells’ ingestart, maar hierna komt er nog een introtape die even duurt. Ik ging zelfs op de klok kijken, geen goed teken. Maar, genoeg mierenneuken, als Eclipse weer besluit hier op te treden, zorg dat je van de partij bent. You Don’t Want To Say Your Sorry…
Check de onderstaande socials voor meer informatie over Eclipse.