Frater Arnhwald: “Als je doom metal alleen maar ziet als sludgerige, langzame songs dan vallen zelfs de meest prominente doom bands niet onder die definitie. Dat gezegd hebbende geven we er niks aan om vast te houden aan een marketing stempel.”
Ecclesia is wellicht de nieuwe sensatie uit Frankrijk. Gehuld in rode gewaden en gouden maskers bezingen zij middels het recente album ‘De Ecclesiae Universalis’ op geromantiseerde wijze de Inquisitie. Omdat het nogal een redelijk Ghost gehalte heeft hebben wij zanger Frater Arnhwald en gitarist/schrijver The Witchfinder General onderhevig gemaakt aan een aantal kritische vragen waaruit moest blijken of dit slechts een imago-band is of dat de heren verstand van zaken hebben. En ik heb goed nieuws…
Bart Meijer Ι 13 december 2020
Goedemorgen! ‘De Ecclesiæ Universalis’ wordt bijna losgelaten. Ik heb een aantal recensies gelezen. Sommige wat minder, maar vooral positieve. Wat kunnen we verwachten?
Frater Arnhwald: Een stevig stuk heavy metal met een sombere, gothische atmosfeer. Maar verwacht ook een stukje ironie waardoor de plaat aangenaam en uniek is.
Wat is precies holy metal of doom?
The Witchfinder General: Het is de manier waarop wij muziek maken in dienst van de Heilige Inquisitie. Witchfinding – of Holy Metal Of Doom is een soort handtekening, een opsomming van waar Ecclesia om draait. Het hint ook naar de Anti Cosmic Metal Of Death van Dissection. Het is tijd om weer om te vormen wat ooit is omgevormd door de originele omvormers!
In de korte biografie die ik in handen kreeg las ik dat jullie de perfecte balans hebben gevonden tussen doom en heavy metal. Ik hou van beide genres, maar ik vind ‘De Ecclesiæ Universalis’ niet bepaald doomy klinken. Meer traditioneel heavy. Wat is de connectie tussen dit album en doom?
Frater Arnhwald: Voor mij klinkt het zo dat er veel overeenkomsten zijn met Candlemass. Niet per se het Marcolin tijdperk, maar bijvoorbeeld wel ‘Chapter VI’. Dat is niet hun meest iconische album, maar ik vind het origineel en interessant. Een beetje zoals een opgepompte versie van Black Sabbath met Tony Martin. Er zijn ook een heleboel stoner riffs aanwezig, waardoor het soms bijna als southern/stoner metal klinkt, met name in ‘Behold The Heretic Burning’ of ‘Ecclesia Sathani’. De toon is echt zwaar. Als je doom metal alleen maar ziet als sludgerige, langzame songs dan vallen zelfs de meest prominente doom bands niet onder die definitie. Dat gezegd hebbende geven we er niks aan om vast te houden aan een marketing stempel. We hebben samengesmolten waar wij van houden: oude vertrouwde metal uit de jaren tachtig, Italiaans death rock, Mercyful Fate geïnspireerde horror, doom, thrash, Gregoriaanse zang, liturgisch orgelspel, enzovoorts. Zelfs mijn vocalen zijn erg gevariëerd, van traditionele hardrock zang, naar death grunts en black metal gekrijs.
Over biografie gesproken, we weten dat Ecclesia in 2016 werd gevormd als een drietal en dat jullie ontwikkelden naar een band met zes leden. Kun je wat geschiedenis geven over de band? Hoe hebben jullie elkaar ontmoet en waarom ontstond deze band?
The Witchfinder General: Ik begon Ecclesia in mijn eentje, als een nevenproject, en ik had werkelijk geen idee wat het uiteindelijk zou worden of zelfs or er wel een album zou komen. Ik ontwikkelde het project omdat ik in de tussentijd steeds meer geïnteresseerd raakte in de geschiedenis van de Inquisitie en de Middeleeuwen. Ik wist dat ik old school Black Sabbath metal wilde spelen, maar het was nog niet precies duidelijk in mijn hoofd. Ik had iets nodig waardoor het echt interessant en persoonlijk zou worden. Dus ik begon dit project, maar kwam al snel in contact met voormalig gitarist Conrad The Inquisitor en Frater Ignis Sacer, die ik vanuit een andere band kende, voegde zich bij ons als bassist. Dat is ook het punt dat ik Frater Arnhwald ontmoette: ik had een echte stem nodig op de demo waar we mee bezig waren en ik vond die van hem er perfect voor! Dus Arnhwald nam zijn vocalen op, maar enkel als sessie-muzikant. Ik ging rondkijken voor muzikanten om een echte line-up mee te vormen waarmee we op konden treden. Het zat allemaal niet mee, niemand matchte echt, en ik heb het uiteindelijk maar opgegeven terwijl ik muziek schreef voor het eerste album. In 2018 kwam Arnhwald er bij als vaste zanger en toen veranderde alles. We namen Pater Hexenhammer (eerder bekend als The Priest) aan als drummer en in november 2018 speelden we onze eerste show in Parijs. The Holy Inquisition was een feit. De afgelopen twee jaar zijn we bezig geweest om aan het album te werken en er hebben nog wat veranderingen plaatsgevonden in die periode: Julius Accusator verving Conrad als hoofdgitarist en we namen Pater Walkelinus aan voor op de keyboards. En hier zijn we dan!
Het hoofdthema op dit album is de Inquisitie. Niet bepaald het mooiste moment in de geschiedenis van de kerk, maar evengoed erg interessant. Waarom deze periode?
Frater Arnhwald: Iedereen kent de zwarte legende van de Inquisitie, maar er zijn serieuze, academische studies die uitwijzen dat de realiteit iets minder romantisch gruwelijk is dan de folklore. Maar laten we juist over deze folklore praten, want dat is de versie die we door onze muziek tot leven willen brengen. Ik herhaal mezelf, maar dit is eigenlijk veel duisterder en bruter dan wat de satanische metal verbeeldingskracht ons ooit gebracht heeft. Daarbij omhelst het ook een groot aantal “gothic” thema’s die binnen de context van een metalband gebruikt kunnen worden. Het is verrassend om te zien hoe de metal fans reageren op onze optredens – deze jongelui en oude mannen die vinden dat ze erg rebels zijn kunnen zo gemakkelijk uit hun hyperconventionele veilige zones getrokken worden door hun eigen boemannen te dramatiseren. Ik geniet daarvan.
Als heksenjagende inquisiteurs, wat vinden jullie van de wereld van Harry Potter?
Frater Arnhwald: We hebben het treinstation nog niet gevonden, maar je kunt er van verzekerd zijn dat we op jacht zijn.
The Witchfinder General: Harry Potter? Wie is dat nou weer? Als dat een heks is kan hij zich maar beter verstoppen en spijt hebben. We nemen dit erg serieus.
Metal, vooral black en doom, heeft het vaker over religie en religieuze thema’s. Waarom is dat en de kerk nog steeds zo’n dankbaar onderwerp voor dit soort muziek?
Frater Arnhwald: Metal is de enige populaire muziek die over religie praat en open is over spiritualiteit. Ik denk dat dat laat zien dat het een authentische vorm van kunst is, met diepe wortels. Muziek behandelt het Absolute en dat stopt zodra het wordt opgezogen door het commerciële. Het is normaal om gefascineerd te zijn door religie. Het tegenovergestelde is juist een beetje raar in mijn ogen. Het gaat er niet om of je een gelovige bent of niet, het is objectief gezien iets enorms en gepassioneerd. Baudelaire (Charles) zei ooit: “Ik ken niks interessanters in deze wereld dan religie.”
Wat is de hoofdreden voor jullie om muziek te maken?
Frater Arnhwald: Ik maak muziek omdat ik niet zonder kan, voor mensen die ook niet zonder kunnen.
The Witchfinder General: Dat geldt ook voor mij. Het is onderdeel van mijn identiteit en ik weet niet waar ik zou zijn als de muziek er niet was voor mij. Dat is waarom ik er zoveel energie, tijd en passie in steek.
Eén van de redenen dat ik dat vraag is omdat jullie, net als bepaalde andere bands in de metal wereld (KISS, Ghost, Deathcode Society), ervoor gekozen hebben om een kostuum te dragen. Vanwaar de gouden maskers en rode gewaden?
Frater Arnhwald: Ik ben ook de zanger van Deathcode Society, dus voor mij is het al een gewoonte om een masker op te zetten en als echt persoon te verdwijnen zodat de muziek vrij door mij heen kan vloeien.
The Witchfinder General: Als je optreedt op een podium zal er altijd een aspect van vermaak zijn, of je dat nu wil of niet. Maar in Ecclesia is het dragen van een masker niet als vermaak bedoeld: alleen maar verkleed zijn of iets carnaval-achtigs. The Holy Inquisition heeft geen gezicht, en als het dat wel heeft dan is het die van een expressieloos, gouden masker. Dit gaat niet om individuen maar om het collectief. Voor mij persoonlijk zou het niet mogelijk zijn om over de Inquisitie of gerelateerde zaken te praten als ik in een t-shirt en een blauwe spijkerbroek op het podium zou staan met mijn blote gezicht. Ik moet mezelf echt verstoppen om deze rol aan te kunnen nemen.
Noem eens drie bands, behalve jullie zelf, die nog nooit een slecht album hebben uitgebracht.
Frater Arnhwald: Door de Oorspronkelijke Zonde is elke menselijke band, uiteindelijk, gedoemd een slecht album uit te brengen.
The Witchfinder General: Ik denk dat Arnhwald het bij het juiste eind heeft! Ik ben er nu een paar minuten over na aan het denken en ik kan er geen één bedenken. Zelfs niet mijn favoriete bands.
De nummers op ‘De Ecclesiæ Universalis’, inclusief jullie cover van Venom’s ‘Burn The Witch’, zijn allemaal prettig, zwaar en catchy. Sommige hebben zelfs hit-potentie! ‘Behold The Heretic Burning’ bijvoorbeeld. Hoe schrijven jullie de nummers?The Witchfinder General: Voor dit album heb ik alle structuren en riffs geschreven en ook de meeste teksten. Toen heeft Arnhwald de teksten wat gereorganiseerd en de vocale melodieën geschreven. In de tussentijd zijn we gewoon gaan opnemen en heeft Julius Accusator de meeste leads en solos toegevoegd. Het orgel is er pas achteraf bijgekomen en was het idee van Arnhwald. Dat was de final touch van dit album. Het zal op het volgende album wel wat anders klinken omdat er dan meer van ons zijn die meeschrijven.
Over dat orgel gesproken, die heeft een vrij prominente rol. Het geeft het album nogal een middeleeuws, kerkelijke atmosfeer. Wel altijd een risico, zo’n orgel, omdat je het makkelijk kan overdrijven. Jullie hebben echter een ideale mix.
Frater Arnhwald: Dat was mijn idee. Wat zou de kerk zijn zonder dat monsterlijke, liturgische instrument? Het orgel is de koning van alle instrumenten, een heel orkest dat beschikbaar is gesteld voor één persoon. Op papier was het een geweldig idee. Ik weet eerlijk waar geen band die alleen het kerkorgel als keyboard gebruikt. Het duikt wel op, maar nooit is het een gelijkwaardig deel van het collectief. We wilden het orgel integreren in onze muziek zoals Deep Purple en Uriah Heep dat met het Hammond orgel deden, zonder de bombast, omdat Ecclesia een nederige band moet blijven – zoals het een kardinaal betaamt. Tijdens het mixen kwamen we er echter achter dat dit nog niet zo makkelijk was: het orgel past niet goed in het samenspel van heavy metal. Het is een breed en erg aanwezig instrument en het is al gauw TE prominent of juist TE op de achtergrond. Het geheim bleek de sample te zijn, die we nu gebruiken. Het is het meest gothic van de beschikbare samples en het betrad de mix zoals de Heilige Geest in de discipelen trad. Zo gaf het onze muziek dus de finishing touch.
De cover art van ‘De Ecclesiæ Universalis’ ziet er echt netjes uit. Is het een collectie reeds bestaande schilderingen of is het speciaal voor dit album gemaakt?
The Witchfinder General: Het zijn al bestaande schilderingen, behalve dan de Aartsengel aan de binnenkant, die is gemaakt door onze grafisch ontwerper. De voorkant is een een tekening van Jan Provoost en het beeldt het Laatste Oordeel uit. Ik ga niet elke tekening in het boekje benoemen en beschrijven, maar het zijn vooral middeleeuwse gravures. We zijn erg beïnvloed door de Nederlandse kunstbewegingen, zoals die van Bosch, om maar iets te noemen. We zochten een apocalyptische atmosfeer voor dit album, maar ook wat licht dat door de duisternis heenschijnt. Geloof is uiteindelijk een moeilijke balans tussen het licht en de duisternis dat in ons allen schuilt.
Zondaars of heiligen?
Frater Arnhwald: Zondaars op weg naar heiligheid, wellicht.
Ecclesia klinkt als een band die het live op het podium heel goed zou doen. Jammer dat er momenteel geen shows zijn. Hoe gaan jullie dit album promoten?
The Witchfinder General: We hadden twee optredens op de agenda staan, maar die zijn geannuleerd vanwege het covid gebeuren. Daar zijn we erg van over de zeik, maar we hopen op één of andere manier toch het podium op te kunnen. Optreden is een cruciaal onderdeel van muziek, vind ik, dat is wanneer de muziek echt tot leven komt. Met alle voor- en nadelen. Voor nu promoten we het alleen via de media, zowel social, geprint als online. Ons label Aural Music levert ook goed werk trouwens.
En wat in de toekomst? Ik ben benieuwd naar wat jullie op het podium gaan doen en naar hoe jullie dit thema verder gaan ontwikkelen.
Frater Arnhwald: We hebben een heleboel ideeën. We zijn al bezig met ons volgende album en hebben een interessant verhaal gevonden om te vertellen. Vol met heksen, verdorven priesters, exorcisme, ijzer en vuur. Maar uiteindelijk overwint de goddelijke gerechtigheid!
The Witchfinder General: Ja, het volgende verhaal heeft nog donkerdere liederen nodig dan die op ‘De Ecclesiæ Universalis’! We hebben ook genoeg ideeën voor het live gedeelte, maar zoals ik al zei, daar moeten we nog even mee wachten.
Bedankt!
The Witchfinder General: Hartelijk dank voor je interesse en vragen. Vergeet niet om op te biechten en om vergiffenis te vragen. Deus Vult!