Dynamo Metal Fest, Kunstijsbaan, Eindhoven – 19 en 20 augustus 2023
“De heren geven een super show weg en aan de stofwolken die nog minuten boven de schaatsbaan blijven hangen zijn er nog veel meer aanwezigen die mijn mening delen.”
Dynamo Metalfest reken ik onder 1 van de gezelligste heavy festivals die er zijn. Voor mij betekent het steevast een weerzien van oude schoolvrienden die ik elk jaar weer in Eindhoven tegen het lijf loop en dat is me toch gezellig. En dat met een dosis geweldige bands die ik ook al ongeveer even lang ken en dat is dit jaar niet anders. En met bands als Prong, UDS, en Megadeth en vele meer zit het wel snor met de kwaliteit van de muziek.
6 oktober 2023 I Tekst: Perry Boleij (Main Stage) en Sjak Roks (Kink Distortion Stage) | fotografie: Peter Bulkmans
ZATERDAG 19 AUGUSTUS
Ik ben lekker vroeg in Eindhoven en met het betreden van het heiligdom voor metalheads loopt het aardig door al weet degene die de bandjes uit moet delen niet helemaal wat de bedoeling is.
Met het betreden van de ijsbaan zie ik meteen dat er meer barretjes en eettenten zijn daar lijkt het althans op maar in de loop van de dag moet ik toch constateren dat het toch filewerk is bij deze gelegenheden. Het is natuurlijk wel dorstig weer. Wat goed geregeld is dat je overal met de pin kunt betalen en als je cash bij hebt kun je dit op een pasje laten zetten waar je dan weer mee kunt betalen.
De eerste onofficiele band staat midden op het nu nog mooie gras Heavy Hoempa speelt o.a. deuntjes van Iron Maiden, Accept, Motorhead en Slayer deze worden meteen al goed ontvangen door het weinige publiek wat al zo vroeg aanwezig is. De bandmerchandise staat in de ring en de gezellige metalmarkt is net buiten de schaatsarena. Het is de eerste editie met 2 podia, ik ben dus benieuwd hoe dat gaat uitpakken.
MAIN STAGE
De echte opener van het festival is de Amerikaanse deathmetal band Fuming Mouth. Deze heren geven meteen lekker vol gas ze hebben van de organisatie opdracht gekregen om ons wakker te maken heb ik het gevoel. Het basgeluid klinkt lekker goor en dat is wat je wil rond lunchtijd.
De zanger / brulboei krijgt het zelfs voor elkaar om de aanwezigen te porren voor een 1e mosh / circlepit. Het trage doomachtige geluid klinkt goed en Mark Whelan vraagt zelfs om een wall of death en dan is echt iedereen wakker en krijgt hij waar hij om vraagt. De zanger vertelt ook dat hij 1,5 jaar geleden kanker heeft gehad maar hij heeft de ziekte verslagen en nu staat hij hier en daar is hij heel erg trots op.
Fleddy Melculy is de 2e band op de mainstage. Nederlandstalige metal, ik weet het niet maar de belgische heren hebben hele grappige teksten die eigenlijk nergens over gaan en dat is wel fun.
Muzikaal is het wel goed en als zanger Jeroen Camerlynck dan vraagt om een paar woorden mee te schreeuwen gaat het publiek mee los, over het volk op het veld is de zanger wel tevreden alleen de viptent kan er niks van. De boodschap is duidelijk je mag flink te keer gaan maar als er iemand valt dan raap je hem op en lacht hem uit. De komische band doet het goed in Eindhoven weer een stad omvergeblazen door de heren die wereld overheersing nastreven. Nou goed op weg mannen.
Shadow Of Intent is een zeer populaire deathcore band en dat zie je terug op het veld, heul veul mensen voor de mainstage. Ik heb de mannen uit Connecticut al een keer eerder gezien en toen maakte ze al indruk op mij en deze keer is dat niet anders, nondeju wat een strot heeft Ben Duer het vermogen om een hoop verschillende geluiden te produceren met je stem vind ik nog steeds heel knap, wat een techniek. Ze zetten een superstrakke set neer met nummers als ‘Gravesinger’, ‘The Migrant’ en ‘Farewell”
Prong is een band die al vanaf eind jaren tachtig in mijn hart heb gesloten, de heerlijke no nonsens attitude van de band uit New York heeft me voor het eerst gegrepen toen ik “Force Fed” te horen kreeg nummers als ‘Senseless Abuse’ en ‘Decay’ met hun punk invloeden en het latere gitaar geluid van Tommy Victor op bijvoorbeeld ‘Beg To Differ’ ik ben er gek op. En laat deze band nu op mijn favoriete festival staan, het kan toch niet mooier. Ze beginnen met ‘Test’, de heren zijn lekker beweeglijk en het geluid is prima. De zanger heeft het naar zijn zin en dat zie je op het podium hij maakt zelfs een dansje met de bassist. De band speelt een nummer voor Biohazard, de ander new Yorkers die vandaag op het podium staan. Ze spelen een goede set en doen daarbij verschillende albums aan maar “Cleansing” is wel de hoofd provider met 6 nummers. In oktober een nieuw album gaaf.
Gloryhammer is een Brits / Zwitserse interdimensional powermetal band wat dat dan ook mag zijn. Toetsenist Christopher Bowes tevens frontman van Alestorm heeft dit muzikaal collectief in 2012 opgericht en ze hebben sindsdien 4 albums uitgebracht waarvan de laatste dit jaar is uitgekomen. Als ze het podium opkomen zie je dat deze heren zichzelf niet al te serieus nemen de kleding is behoorlijk fout maar muzikaal staan ze hun mannetje. De band doet alle 4 hun albums aan waarvan ‘Angus McFife’ en ‘The Unicorn Invasion Of Dundee’ in 2013 allebei voor het eerst in Nederland live gespeeld zijn in the Little Devil in Tilburg. En ze spelen nog een nummer wat voor het eerst in ons landje live gespeeld is op Fortarock 2019 het gaat dan over het nummer ‘Hootsforce’. Het klinkt allemaal wel leuk maar sorry ik ben er geen groot liefhebber van maar er is zo te zien een groot publiek voor aan de Gloryhammer shirts te zien op het veld. Het is wel een goede show met een hoop interactie met de fans.
Dan Biohazard. Daar ben ik wel voor te porren en ben erg benieuwd hoe het en of het nog werkt tussen Billy en Evan. Nou ik kan volmondig zeggen JA het werkt nog tussen die twee, zanger Evan Seinfield is welliswaar niet meer de agressieve frontman die we uit de jaren 90 kennen maar het is muzikaal goed en er gebeurt iets op het podium. Gitarist Bobby Hambel draait nog steeds zijn rondjes om zijn as en Billy Graziadei gaat zelfs het publiek in, en die vreten de muziek van deze hardcore band uit New York of dat ze weken niet gegeten hebben. Het zijn een paar oude rotten maar wat een energie geven deze heren af. Het is druk verkeer voor de vang ploeg tijdens deze show. Het is ook gaaf om te zien dat niet alleen de 40 plussers maar ook de tieners die in het publiek staan nummers als ‘Tales From The Hard Side’ en ‘Wrong Side Of The Tracks’ luidkeels mee schreeuwen.
Het is niet helemaal de oude bezetting want zo verteld Evan dat origineel drummer Anthony Meo in juli van dit jaar is gestorven, hij was degene die mede de band opgericht heeft. Er is een klein smetje op deze verder geweldige show er is een mafkees die het voor elkaar krijgt om op het podium te klimmen en vervolgens vandaar af het publiek in te springen. Security voert hem meteen af en schoppen hem hopelijk meteen buiten.De heren geven een super show weg en aan de stofwolken die nog minuten boven de schaatsbaan blijven hangen zijn er nog veel meer aanwezigen die mijn mening delen. Ik wil nog even Bobby bedanken voor de aandacht die hij een speciale fan Robert gaf net na het optreden.op de foto en een plectrum gegeven. Aan zijn smile te zien kan zijn dag niet meer stuk, Bedankt.
Trivium maakt niet veel woorden vuil en ramt er meteen flink op los. Begrijp me niet verkeerd, het is allemaal superstrak maar niet spontaan Matt haalt bijvoorbeeld het zelfde grapje uit als de vorige keer. Het Duitse publiek is veel luidruchtiger en dan moeten wij onszelf bewijzen. En het lukt natuurlijk om nog luidruchtiger te zijn. De show is kei goed met nummers als ‘Feast Of Fire’, ‘Insurrection’ en ‘In Waves’ bewijzen ze wel dat ze bovenaan op de metalcore ladder staan. Het publiek is massaal naar de mainstage gekomen dat wil toch ook wel wat zeggen. Trivium is een hele degelijke band en dat bewijzen ze iedere keer ook vandaag weer.
Voor afsluiter Megadeth wordt het podium aardig verbouwd, er komt oa een heel groot ledscherm te staan waar straks gave beelden op te zien zijn. Dave Mustaine komt vaak niet over of hij er zin in heeft maar zo is hij nu eenmaal maar muzikaal is het afsluiter waardig nondeju wat is dit goed zegt mijn buurman minstens 5 keer tijdens de show en ook al is hij onder invloed van het gerstenat hij heeft gewoon gelijk. Dave spreekt ongeveer 3 keer tegen het publiek en hij maakt zelfs een grapje tegen iemand die om een plectrum vraagt “come and get it” zegt hij een paar keer. Met 15 studio albums in de pocket hebben de mannen uit Los Angeles wel een mooie discografie om een setlist te maken er komen dan ook van verschillende albums vette nummers voorbij waaronder, ‘Hangar 18’ waar ze mee openen en ‘In My Darkest Hour’ ook ‘Peace Sells’ komt voorbij maar gedeeltelijk omdat ze later begonnen zijn en ‘Holy Wars’ ook nog gespeeld moet worden. Al met al is het een geslaagde 1e dag van dit altijd fijne relaxte festival.
KINK DISTORTION STAGE
Het Nederlandse metalcore-gezelschap Changing Tides laat horen een band met potentie te zijn, ook al is hun muziek op dit moment nog niet onderscheidend genoeg. De band speelt lekker energiek en dat slaat over op het goed opgekomen publiek.
Het blijft een vreemd gezicht om op klaarlichte dag met een temperatuur van zeventwintig graden een black metal formatie met zwarte maskers te zien. Je valt dan in ieder geval door je verschijning wel op en dat is wel nodig ook, want de redelijk standaard black metal is niet echt van een bijzonder niveau. Misschien dat Groza, want daar hebben we het hier over, in een donker zaaltje beter tot hun recht zal komen.
Het Japanse Hanabie weet als eerste band van deze tweede dag de vele nieuwsgierigen echt mee te krijgen. Het is dan ook letterlijk en figuurlijk een erg kleurrijk gezelschap, afkomstig uit Tokyo, dat Japanse pop met metalcore combineert en die uitzonderlijke combinatie zorgt voor een erg aangename verrassing. Onder leiding van zangeres Yukina produceert dit meidenbandje een enorme muur van geluid, dat in schril contrast staat met het schattige uiterlijk van de vier bandleden. Het aanwezige publiek ziet er de lol in ieder geval wel van in.
De Amerikaanse death metal band Frozen Soul heeft zeker een aantal goede nummers in huis, maar heeft de pech dat Gatecreeper en Obituary veel beter song materiaal hebben en meer tot de verbeelding spreken. Toch weet men de liefhebbers van het genre zeker te raken en zet men een erg amusant optreden neer
Er zijn op deze editie van Dynamo Metal Fest redelijk wat deathcore bands aanwezig. Zo ook Signs Of The Swarm, dat helemaal uit Pittsburgh, Pennsylvania komt. De band grossiert echter in middelmatig materiaal, waardoor de de verveling redelijk snel toeslaat.
Dan komt het eveneens uit Amerika afkomstige Drain een stuk beter voor de dag. Deze band zoekt zijn heil in een combinatie van thrash en hardcore en die combinatie levert een aantal erg energieke nummers op, waarop het publiek behoorlijk goed reageert. Na dit optreden hoor ik ook alleen maar positieve geluiden en kunnen we dus stellen dat Drain zijn fanschare lekker heeft kunnen uitbreiden.
Italiaanse power metal bands hebben de neiging om vaak erg over the top te gaan en dat geldt zeker ook voor Wind Rose. Het is allemaal erg theatraal en heavy, maar ik ben niet erg onder de indruk van hetgeen deze band te bieden heeft. In tegenstelling overigens tot een trouwe schare bands die zich vlak voor het podium genesteld hebben!
ZONDAG 20 AUGUSTUS
Dag 2 van het fijne feestje dat Dynamo Metalfest heet, vandaag ben ik iets later dan gisteren en daardoor mis ik het optreden van Heavy Hoempa bij de ingang maar ik heb gehoord dat die de stemming er al lekker in gebracht hebben.
MAIN STAGE
Het gaat (terecht) nogal snel bij de uit Leeds afkomstige band Pest Control. Na slechts één plaat ‘Don’t Test The Pest’ uitgebracht te hebben ze de eer om de zondag op Dynamo Metal Fest te mogen openen. Gelukkig wordt het voor de band al snel redelijk druk en laten ze horen dat het thrashy met punk-invloeden doorspekte materiaal van de debuutplaat zeker de moeite waard is. Vooral zangeres Leah maakt indruk met haar uitstekende stemgeluid en innemende podiumpresentatie. Een band om in de gaten te houden.
Het is een behoorlijk zware maaltijd om rond lunchtijd bij klaarlichte dag de keiharde doomy death metal van het uit Phoenix, Arizona afkomstige Gatecreeper over je heen te krijgen, maar daar heeft het publiek getuige de grote circle pit weinig problemen mee. De moddervette gitaarmuur van het duo Eric Wagner en Israel Garza heeft de werking van een groot formaat stoomwas en beide heren bewijzen dat je geen gitaarsolo’s nodig hebt om je muziek interessant te houden. Riffs en nog eens riffs, dat is waar het bij Gatecreeper allemaal om draait. Het geluid is veel beter dan een week eerder in Kortrijk en dat zorgt er voor dat de vocalen van Chase Mason een stuk sterker overkomen. Nummers als ,,Puncture Wounds”, ,,Craving Flesh” en ,,Flamethrower” worden ijzersterk neergezet en eigenlijk geldt dat voor de gehele setlist. Gatecreeper heeft er vandaag een hoop nieuwe fans bijgekregen.
De Schotse metalcore band Bleed From Within timmert al lang aan de weg en levert een erg degelijk optreden af. Ze klinken een stuk minder overtuigend als opener Pest Control, maar de vijftig minuten die het vijftal toebedeeld heeft gekregen vliegen voorbij. De riffs zijn strak en lekker vet en zanger Scott Kennedy ontpopt zich als de smaakmaker van het geheel. Erg onderhoudend, maar daar blijft het wel bij.
Daar waar Obituary op Alcatraz laat op de avond in een donkere tent speelde, moeten ze het hier op klaarlichte dag doen. De groovy death metal van dit vijftal doet het echter altijd goed en Obituary is dan ook 1 van de beste bands van het gehele festival. De band heeft er duidelijk zin in en levert een moddervette show af. In dik drie kwartier wordt er een lading songs doorheen gejast zonder tijd te verspillen aan oeverloos geleuter. Er is veel aandacht voor de nieuwe plaat, maar men vergeet gelukkig niet om dit af te toe af te wisselen met een aantal klassiekers. Traditiegetrouw sluit ‘Slowly We Rot’ het uitstekende optreden af.
De vreemde eend in de bijt is natuurlijk Rudeboy Plays Urban Dance Squad. Er zijn vele aanwezigen die dit helemaal niets vinden, maar de muziek van deze Nederlandse band heeft toch wel het nodige betekend in de scene. Het is een gewaagde zet om dit om dit festival neer te zetten, want met echte metal heeft dit natuurlijk niet zoveel te maken. Er wordt echter zeer vakkundig gemusiceerd en er zijn dan ook een groot aantal mensen die helemaal los gaan. Zelf vind ik het niet zo geweldig, maar smaken verschillen (gelukkig) nu eenmaal!
Sepultura wordt door veel meer mensen gesmaakt en dat is ook niet meer dan terecht. Old school thrash metal doet het gewoon altijd goed op Dynamo en het kost Sepultura dan ook weinig moeite om de mensenmassa voor zich te winnen. De riffs zijn zoals altijd superstrak en met name nummers als ‘Arise’, ‘Dead Embrionic Cells’ en ‘Territory’ doen het erg goed. Derrick Green is erg overtuigend als zanger en frontman en dit Braziliaanse gezelschap is dan ook 1 van de smaakmakers van de tweede dag.
Na het spectaculaire optreden van Sepultura heeft Killswitch Engage de moeilijke taak om dit hoge niveau vast te houden en het moet worden gezegd dat de band daar totaal niet in slaagt. Gitarist Adam Dutkiewicz meent continu grappig te moeten zijn en dat leidt enorm af van de toch best wel strakke metalcore die de band neer zet. Killswitch Engage heeft vandaag de pech om na Sepultura te moeten spelen waardoor hun performance een echte anti-climax is.
Bij de hoofdact op de zondag, In Flames ,is het aanzienlijk minder druk dan bij Megadeth op de zaterdag, maar ook deze band laat middels een heerlijk set horen de terechte afsluiter van de dag te zijn. Onze Zweedse vrienden zetten onder de bezielende leiding van zanger Anders Fridén een erg uitgebalanceerde set neer, bestaande uit een combinatie van nieuw materiaal van de laatste plaat ‘Foregone’en een aantal echte In Flames klassieker. De gitaartandem Chris Broderick / Björn Gelotte maakt erg veel indruk en zorgt er voor dat alles retestrak klinkt. Een uitstekende performance derhalve!
KINK DISTORTION STAGE
Vandaag op het Kink Distortion podium beginnen de jonge broekies van Torn From Oblivion, winnaars van de bandbattle. Ze spelen een vorm van deathcore en doen dit met een hoop energie.De muziek is strak en de zanger lijkt zijn stem nog niet helemaal ontwikkeld te hebben. Hij slaat af en toe over, maar de gitarist brult zijn partijen goed mee. Het publiek reageert nog een beetje tam terwijl de boys heel erg hun best doen en met de vette breaks en hun agressieve sound komt er eindelijk wel wat beweging. Ze hebben een goede podium presentatie en het geluid is wederom goed. De band speelt onder meer het nummer ‘Calling Nightmare’, wat ze samen geschreven hebben met Changing Tides, die gister hier op het zelfde podium stonden. Dit was een goede opener van het kleine podium.
Het ovale veld waar het gras gister al door de metalmaaier verwijderd is, is rond het middag uur al aardig vol gelopen, al heb ik het gevoel dat het niet zo druk is als gisteren.
Extinction A.D. is een crossover thrash band uit Amerika. Ze zijn wel een beetje vergelijkbaar met Biohazard door hun uitstraling en er zitten best wel wat NYHC invloeden in hun songs. Bij de eerste paar nummers komt de stem niet goed boven de 2 gitaren uit maar dat wordt wel opgelost. De 2 stemmige gitaarstukken zijn gaaf en de mannen hebben me toch een bult energie die er bij mij na een dag festival al een heel stuk minder is geworden. Het is genieten bij deze heren en de rest van het toegestroomde publiek begint aardig in beweging te komen, bij deze vette riffs mag je eigenlijk ook niet stilstaan.
Enemy Inside is een Duitse band waarvan de muziekstijl een beetje tussen rock en metal ligt. In het begin van hun show lijkt de afstelling van het geluid niet lekker de bas van Dominik Stotzem is goed te horen maar de 2 gitaren zitten behoorlijk op de achtergrond. Dit wordt gelukkig na het eerste nummer wel beter. Zangeres Nastassia Giulia lijkt zichzelf niet goed te kunnen horen en daardoor denk ik dat ze af en toe uit de bocht vliegt jammer voor dit verder wel leuke bandje.
Dan een paar andere buren van ons, het Nederlandje Cobra The Impaler uit Vlaanderen, die muzikaal goed naar o.a. Mastodon geluisterd hebben maar dat geeft project leider Thijs De Cloedt (Aborted) ook toe.De band bestaat uit 5 man en speelt retestrakke metal met veelal cleane zang en die zanger is een echte verhalen verteller zowel fysiek als met zijn stem geluid en dat is gaaf om te zien. Het is het totaalplaatje wat voor mij de reden is waarom ik dicht voor het podium blijf hangen dit moet je zien, niet dat het zo’n gruwelijk visueel spektakel is maar de expressie van Manuel Remmerie is alleen al de moeite waard. Maar ik wil de andere muzikanten niet te kort doen want die zijn ook keigoed, en als kers op de taart gaat gitarist James Falck het publiek in. Leuke show gave muziek een grote verassing voor mij.
Boneless Ones is in 1984 opgericht en was in eerste instantie gewoon een groep vrienden die van punkmuziek en skaten hielden. Pas later is er een band ontstaan. Zanger Max Fox en bassist Troy Takaki zijn de founding fathers van de band en die wordt gecompleteerd door drummer Chris Kontos en Graig Loceiro op gitaar. Met dat gegeven ga ik hoopvol naar het Kink Distortion podium. Het geluid is goed en vanaf de 1e noten gaat het publiek al in beweging en dat is leuk om te zien. Er komen van de 2 albums verschillende nummers voorbij. De band bedankt iedereen die een shirt of andere merchandise heeft gekocht. En verder is er van de zanger niet zo veel interactie maar ze laten de muziek spreken en die is lekker. Vooral Chris en Graig laten muzikaal van zich horen. Leuke show van een hele sympathieke band.
Brand Of Sacrifice is een brute, technische deathcore band en de naam is afgeleid van de anime/manga serie “Berserk”. Aan het toegestroomde publiek is hun grootste schare fans onder de 30 jaar en daar hoor ik al even niet meer bij. Maar als ik terug ga naar het 16, 17 jarig Perryke dan moest het ook allemaal zo hard mogelijk. Dus er lijkt niet veel veranderd. Toen waren het bands als “Napalm Death”, “Morbid Angel” en “Death”. Al bestaan de meeste bands van die tijd nog, is het deathcore genre razend populair. De band van vanavond begint te laat omdat Sepultura te lang door gaat op het hoofd podium. Verder is dit overigens heel het weekend best goed gegaan alle bands begonnen vrij goed op tijd. De heren uit Toronto gebruiken sampletjes voor tussen de nummers in. De bassist Andrew Kim gebruikt de slaptechniek om in dit genre een uniek geluid te creeren. Bij zanger / brulboei Kyle Anderson komen er geluiden uit zijn strot die niet zouden misstaan in een horrorfilm daarvoor respect want dit is puur techniek, hij zegt tegen het publiek dat hij de security de toeschouwers wil zien vangen vanaf dat moment komt er een stroom aan crowdsurfers voorbij petje af voor de vangploeg.
Dit is de laatste show in Europa van dit jaar dus ze maken er iets speciaals van zegt de gedreadlockte frontman.
Warbringer is de laatste band op dit podium voor dat we het festival afsluiten op het hoofdpodium. De band uit Los Angeles produceert onvervalste bayarea thrash en dat kan ik wel waarderen. Het veld staat goed vol voor het kleine podium dus er zijn meer mensen die dit gaaf vinden. Het enige nog originele lid van de band is zanger John Kevill, gitarist Adam Caroll is welliswaar ook al vanaf het begin bij de band maar met enkele tussenpose. Het Amerikaanse 5 tal begint hun show met ‘Firepower Kills’ van het album “Weapons Of Tomorrow” Van dit album spelen ze nog 3 nummers. 5 van de 6 albums die de heren uitgebracht hebben komen aan bod. Het album “Waking Into Nightmares” wordt in dit geval overgeslagen. Dit optreden is er een om in te lijsten al vind ik het geluid niet super maar de energie die de 5 mannen het veld in gooien is geweldig en muzikaal is het ouderwets goed, maar moet ik zeggen, iedere keer dat ik Warbringer live zag was het vet.
De metalheads kunnen tevreden zijn met weer een geslaagde editie van Dynamo Metalfest het was gezellig er is volgens mij geen ongetogen woord gevallen en daar ben ik trots op dat we er met z’n allen weer een geweldig feest van gemaakt hebben. Daar wil ik de organisatie voor bedanken en natuurlijk alle vrijwilligers, tot 17 en 18 augustus 2024.
