Af en toe kom je een band tegen die een heleboel wensen in vervulling doet gaan en waarvan je daadwerkelijk denkt: dit is iets wat ik nog niet helemaal eerder heb gehoord, maar waar ik wel heel blij van word. Het Noorse Dwaal is een band die voor mij aan die beschrijving voldoet.

Na in 2017 een EP te hebben uitgebracht komt Dwaal nu met hun eerste langspeler, ‘Gospel Of The Vile’. Het geluid dat deze band voortbrengt is aan één kant vertrouwd en bekend, en aan de andere kant blijven mijn oren constant gespitst omdat ik aangenaam verrast ben over de creatieve combinaties die zij hier maken. Ik ben sinds 2016 een enorme Amenra fan en ik hoor het geluid van onze zuiderburen duidelijk door de nummers van Dwaal heen schijnen. Deze tracks zijn gemiddeld redelijk lang en alhoewel ze niet de zorgvuldige opbouw kennen van voornoemde band en eigenlijk gelijk al afsteken met zware, gewichtige tonen, hebben ze absoluut de onheilspellendheid die zo kenmerkend is voor post metal. Wat opvalt zijn de vocalen. Daar wil ik toch wel eventjes bij stilstaan. Bjørnar Kristiansen schakelt moeiteloos tussen bijna death metal en bijna black metal vocalen en past beide stijlen op precies de juiste momenten toe. Soms denk je zelfs dat je te maken hebt met Sigurd Wongraven (Satyricon). Deze zang gecombineerd met dat post metal geluid is echt een hele gave combinatie.

Ook de teksten komen keihard aan. Eerst dacht ik, waarom heb je die teksten niet gewoon in het boekje van de CD gezet? Maar naarmate ik het album vaker luisterde wist ik meer en meer te ontcijferen en realiseerde ik me dat het op deze manier eigenlijk veel beter past in de muziek. Alsof je af en toe een hoek omgaat en daar tegen een ongemakkelijke realiteit aanloopt. Naast deze gegevens komen er hier en daar ook nog loodzware doom-riffs aan te pas en die maken het, zoals ik al eerder zei, vertrouwde maar toch unieke geluid van Dwaal compleet.

‘Gospel Of The Vile’ is een album dat sowieso niet in je collectie mag ontbreken. Het maakt niet eens veel uit of je van dit of van dat soort metal houdt, Dwaal doet ongetwijfeld iets met je. De insteek is ontzettend grauw en nihilistisch, maar de muziek geeft evengoed een gevoel van verzadigdheid.