Dvne – Voidkind
Metal Blade Records
Release datum: 19 april 2024
“De band gaat ge(s)laagd verder in zijn geleidelijke ontwikkeling.”
Vera Matthijssens I 1 mei 2024
Het muzikale equivalent van de film ‘Dvne’ dient zich omstreeks dezelfde tijd als de film sequel aan met nieuw werk. Wees gerust, in dit muzikale exploot zit meer vaart. Dit even terzijde. Dvne werd in 2013 opgericht in het Schotse Edinburgh door de uitgeweken Fransman Victor Vicart en de Schot Scot Dudley Tait. Ook vandaag is de band een mix van beide nationaliteiten. Het tweede album ‘Etemen Ænka’ (2021) was een doorbraak voor de heren met het grote Metal Blade als label.
Het viertal is voor het derde album ‘Voidkind’ uitgebreid met een vaste keyboardspeler Maxime Keller en zijn bijdragen staan smaakvol en ondersteunend in de mix. Want het is vooral een festijn van repetitieve riffs dat de geluidsmuur vormt die Dvne als een muzikale reis op ons afvuurt. Het streefdoel was om wat bondiger en gebald uit de hoek te komen, maar toch zijn de songs nog lang en gevuld met differentiële passages. Grunts en cleane (emo)zang worden telkens afgewisseld, dat leren we al in de lijvige opener ‘Summa Blasphemia’. Het repetitieve karakter van de muziek weet een vloeiende dynamiek te scheppen, zodat ‘Eleonora’ zich vastbijt in je geheugen met onrustige melodietjes en zalvende keyboards.
De muziek van Dvne laat zich lastig in één hokje onderbrengen. Dit is progressief in de Gojira categorie, zodat verscheurende grunts en kalme zang de toon zetten op een complex gala aan muzikale fratsen. Invloeden uit sludge en post metal zijn niet te ontkennen daarbij, zodat deze moderne plaat de heren vast nog een trapje hoger brengt op de ladder van succes. Opvallend toegankelijk daarbij is de grotendeels clean gezongen single/video ‘Pleroma’, terwijl de mastodont van tien minuten, genaamd ‘Cobalt Sun Necropolis’ een stuwend, opmerkelijk ritme handhaaft dat aanspreekt en je bij blijft. De band gaat ge(s)laagd verder in zijn geleidelijke ontwikkeling en biedt de aandachtige luisteraar ook nog een interessant concept over het volgen van religieuze groepen en hun invloed op verschillende generaties, daarbij geïnspireerd door het boek ‘’Hyperion’ van Dan Simmonds, videogame ‘Dark Souls’ en de Japanse manga series.