In 2014 bracht Dornenreich het album ‘Freiheit’ uit met de kanttekening dat dit waarschijnlijk het laatste Dornenreich album zou zijn voor lange tijd. We waren dus niet echt verwonderd dat er daarna een stilte volgde, al trad de band nog wel op en spotten we Eviga als live sessiegitarist bij groepen als Empyrium en Sun Of The Sleepless. We hadden er dus alle vertrouwen in en kijk, net in deze vreemde tijden is er het negende studioalbum van dit Oostenrijkse trio met als titel ‘Du Wilde Liebe Sei’.

Met Empyrium heeft Dornenreich de mystiek en de liefde voor de natuur en zwart romanticisme gemeen. Bovendien is Markus Stock (Empyrium, The Vision Bleak, Sun Of The Sleepless) van huis uit hun producer en vriend. Ook nu fungeerde Markus als bijkomend bandlid en als natuurfotograaf hielp hij Dornenreich aan het artwork voor ‘Du Wilde Liebe Sei’. Het is een conceptueel album dat de liefde in al haar hoedanigheden beschouwt. Alle teksten zijn wederom in het Duits en de semi-akoestische aanpak van voorganger ‘Freiheit’ wordt grotendeels aangehouden. We konden geen streepje black metal meer detecteren, maar dat betekent niet dat Dornenreich aan intensiteit heeft ingeboet.

Dornenreich heeft een eigen sound, veelal introspectief, maar heel expressief. Naast Eviga op zang en gitaar, bepalen violist Inve en drummer Gilvan dat specifieke, herkenbare geluid. Bovendien is er op dit album extra aandacht voor ritmiek en percussie. Dat leidt tot aangename verrassingen. We onderschrijven de nieuwe term black arcane rock in dit geval. De akoestische gitaren en zachte, mysterieuze zang in opener ‘So Ruf Sie Wach Das Sehnen’ wordt opgefleurd met frivole trommeltjes. Viool en een sierlijke gitaarmelodie fladderen er doorheen. De mooiste vioolinterventie komt op conto van ‘In Strömen Aus Verwandlung Ein Flackerloses Licht‘ dat geheimzinnig wordt voorgedragen. Meer kordaat is het stotend rockende ‘Dein Knochem Kosen’. Zo zijn er met ‘Sie Machen Mangel Zum Geschenk’ en ‘Dem Kühnen In Der Stille’ wel meer songs die plots wild rocken en zelfs een punkachtige attitude vertonen. Maar het best is Eviga en co in de zwarte romantiek, met fluisterstem, mooie vioolstrijkjes en contemplatief van aard. Daar zijn het kalme ‘Das Geheimnis Des Quellkosters’ en afsluiter ‘Freiheit Erlösen’ mooie voorbeelden van. Dornenreich heeft de lange bedenktijd/pauze aangegrepen om met een lichtjes andere, maar toch vertrouwde benadering het volgende hoofdstuk vorm te geven in hun 25-jarige carrière en dat bezorgt de fans een heel integer album.