Dool en Ggu:ll in Doornroosje, Nijmegen- 14 april 2022
“Dool is terug waar ze horen: op een podium”
Na twee jaar lang geen concerten, een Corona showtje hier en daar daargelaten, moet ik weer wennen aan een regelmatig concertbezoek. Een uitverkochte zaal voelt dan ook wat onwennig met zoveel mensen die zo dicht bij je staan. Gelukkig zit de concertbeleving haast in de genen en was het alweer snel genieten in de uitverkochte kleine zaal van het gezellige Doornroosje in Nijmegen. We hebben Raven van Dorst (zang/gitaar) in de twee jaar dat Dool niet toerde dan wel op TV kunnen volgen in allerlei programma’s (Wie van de Drie!!), op het podium met Dool is toch andere koek. Serieuzere koek vooral, want de rol als front-, ehhh, persoon wordt met verve vervuld. Het tweede Dool album ‘Summerland’ kwam net voor de pandemie uit en is dus nooit live gepromoot. Tot nu.
7 april 2022 I Tekst en fotografie: Erik Boter; livebeelden: Denis Schoen
Het Tilburgse Ggu:ll mocht openen in de al gezellig volle kleine zaal van Doornroosje. Ggu:ll (spreek uit als ‘Ghoul’) maakt zware, logge en trage doom metal die het voornamelijk moet hebben van de hypnotiserende, zich herhalende duivelse ritmiek. Contact met het publiek was er niet wat ik persoonlijk een gemiste kans vind maar wellicht is het een bewuste keuze om je hele set naar je schoenneuzen te kijken. Muzikaal stond het één en ander echter als een huis; Ggu:ll was in die optiek een prima opener voor Dool.
Raven van Dorst hebben we de laatste twee jaar veelvuldig op TV kunnen zien maar uiteraard niet in de concertzalen met Dool. Het tweede album ‘Summerland’ kwam al in 2020 uit maar kan om duidelijke redenen nu pas met live optredens gepromoot worden. Op een heel klein vals nootje uit een gitaar hier en daar was er nauwelijks iets van te merken dat Dool twee jaar niet actief is geweest op de podia, of het moet het Spinal Tap momentje aan het begin van de set zijn geweest waarbij de introtape liep, de zaallichten uitgingen, de spanning werd opgebouwd met licht en rookeffecten, de introtape afliep en.. het zaallicht weer aan ging.
Na deze valse start trapte de band, na een nieuw rondje introtape, af met de opener van ‘Summerland’: ‘Sulphur & Starlight’, direct gevolgd door mijn persoonlijke favoriet van het laatste album ‘The God Particle’. Het geluid was dik in orde en ook de lichtshow was perfect op de doom rock van de band afgestemd: constant (heel) veel rook en er werd veel van gedimd licht gebruik gemaakt. Pas na het Ghost achtige ‘Be Your Sins’ en ‘Wolf Moon’ werd met ‘In Her Darkest Hour’ en ‘She Goat’ stil gestaan bij het geweldige debuutalbum ‘Here Now, There Then’ (2017).
Het publiek werd door frontpersoon Raven van Dorst slechts sporadisch toegesproken. Er werd duidelijk voor gekozen om de muziek het woord te laten doen deze avond; de uitverkochte zaal vond het allemaal prima en onderging de show echt. Dat betekende ook dat er tussen de nummers door weinig werd geouwehoerd in het publiek wat een verademing was. Een hoogtepunt in de set was het lange, emotionele titelnummer van ‘Summerland’. Ook voor de eerder op single uitgebrachte Killing Joke cover ‘Love Like Blood’ was ruimte, een nummer dat volledig ver-Dool-d is, en dat bedoel ik in positieve zin. ‘Oweynagat’ en het intense ‘Dust & Shadow’ sloten de set na een uur en twintig minuten af.
Op de planken staat een echt collectief, niet Raven van Dorst met een aantal begeleiders. Bassist-met-de-natte-haren J.B. van der Wal eist met zijn spel en performance net zo goed de aandacht voor zich op en gitarist Nick Polak pakte regelmatig de spotlights en soleerde er lekker op los. Ook Van Dorst zelf nam, duidelijk geconcentreerd, een aantal gitaarsolo’s voor de rekening en deed dat lang niet slecht. Bij eerdere shows die ik van Dool zag was de het donkere sfeertje op het podium en in de zaal minstens zo belangrijk als de gespeelde tracks. Dat was in Doornroosje op deze lenteavond niet anders. Gelukkig maar. Dool is terug waar ze horen: op een podium.
Dool live footage: Denis Schoen
Social media