De eerste vier albums van Dokken zijn ook achteraf bekeken voor iedereen die wel een portie stevige,  melodieuze hardrock met een vleugje glam lustte, toch wel mijlpalen geweest in de tachtiger jaren. Het is misschien dan ook een beetje vreemd dat een groot liefhebber van het gitaarspel van George Lynch alle Dokken materiaal (nog steeds) alleen maar op oude TDK bandjes fysiek in bezit heeft. Destijds was het echter vaak moeilijk keuzes maken door de vele goede platen die uitkwamen in combinatie met zeer beperkte financiële draagkracht. Later tijdens strooptochten door de tweede hands bakken was er op een of andere manier altijd iets qua beschadiging van plaat of hoes, of de prijs was gewoon heel erg overdreven.

Het debuutalbum ‘Breaking The Chains’ op het Elektra label is eigenlijk een remix voor de Amerikaanse markt, van het eerder voor Carrere opgenomen album. Op één of andere manier was het publiek (nog) niet klaar voor Dokken; de band werd bijna door het label aan de dijk gezet door gebrek aan succes. Toch staan op dit debuut album kwalitatief goede nummers en enkele heerlijke gitaarpartijen. De trukendoos van George Lynch is reeds goed gevuld; indrukwekkend en erg goed verteerbaar. Zelfs de overvloed aan chorus en flanger in het scherpe gitaargeluid stoort niet echt; de uitvoeringen zijn groots en dit geluid hoort bij het tijdsbeeld en is daarom ook best te verhapstukken.

De opvolger ‘Tooth And Nails’ is een klassieker uit die tijd; het album werd zeer goed ontvangen en bereikte zelfs de platina status met enkele hitsingles die de band in het rijtje “hairmetal” hit machines tussen Ratt en Mötley Crüe plaatste. De productie is voller, de nummers heel catchy en het gitaarwerk is hier fenomenaal. Ik denk dat heel veel beginnende (rock)gitaristen wel licks van deze plaat onder de knie hebben proberen te krijgen (misschien direct van het origineel, of van een indirecte kloon); ik heb er in ieder geval behoorlijk wat uurtjes mee doorgebracht.  

De navolgende ‘Under Lock And Key’ was een zeer logische en kwalitatief goede opvolger; pakkende riffs en melodieën, met top gitaarwerk. Op dit album vind je de heerlijke melodieuze rockers ‘The Hunter’ en ‘In My Dreams’, alsook het up-tempo ‘Lightning Strikes Again’ met verplicht lesmateriaal voor iedere rock gitarist in de dop. Ook in de ballade ‘Slippin’Away’ hoor je trouwens al hoe de bijdrage van gitaar(solo) een nummer van middelmaat naar top niveau kan brengen.

Het vierde album van de band, ‘Back For The Attack’, is het stevigste (en langste) werkje. In deze vinyl set is dit album uitgesmeerd over twee elpees. Commercieel was deze niet zo succesvol als de twee voorgangers, maar voor de liefhebbers is hier erg veel lekkers te halen. Wel staat op dit album een nummer dat velen zullen kennen van de film Nightmare On Elmstreet 3; ‘Dream Warriors’, maar ook het instrumentale meesterwerkje ‘Mr. Scary’ en ‘Cry Of The Gypsy’.

Er schijnt een aantal jaar geleden ook een 5CD-box ‘Original Album Series’ bij Rhino uitgekomen te zijn (inclusief het live album ‘Beast From The East’), welke een stuk goedkoper is, maar die heb ik helemaal gemist, en waarschijnlijk is deze niet geremastered (wat ik niet zelf heb kunnen vaststellen). In hoeverre het geluid van deze recentste release veel beter is dan het origineel, heb ik ook geen uitgebreid proefondervindelijk onderzoek naar gedaan, maar ik kan je wel vertellen dat het geluid van deze nieuwe release mij erg positief verrast heeft. Met herinneringen aan veel dunne, blikkerige producties qua geluid uit deze tijd, kan ik toch wel weer erg genieten van deze platen; deze klinken gewoon erg goed! En het feit dat je nu deze albums nieuw en geremastered op elpee in de kast (en op de draaitafel) kan hebben, is natuurlijk ook een groot pluspunt.