De Amerikaanse symfonische metal band Dialith werd in 2015 opgericht door gitarist en songwriter Alasdair Wallace Mackie en zangeres Krista Sion, die hun voorliefde voor bands zoals Nightwish, Epica, Kamelot en Arch Enemy aan de wereld wilden tonen door middel van hun eigen materiaal. In 2017 werd drummer Cullen Mitchell aan de line-up toegevoegd en met hem werd in datzelfde jaar de EP ‘Through Stone’ op de markt gebracht. Na de release traden bassist Mark Grey en keyboard-speler Charles Woodruff toe tot de band en in deze bezetting werd er gedurende 2018 gewerkt aan de eerste full-length plaat die nu als ‘Exctinction Six’ het daglicht ziet.

Na een aantal luisterbeurten moet ik tot de conclusie komen dat er helemaal niets mis is met de songwriting kwaliteiten van dit vijftal, want er staan de nodige prima nummers op dit album. Na het intro ‘Emergence’ wordt er fantastisch gestart met het met Epica-invloeden doorspekte ‘The Sound Of Your Voice’, wat mijns inziens het absolute topnummer van ‘Extinction Six’ is. Na een lang instrumentaal stuk, waarbij met name de bijdrage van gitarist Alasdair Wallace Mackie in positieve zin opvalt, laat zangeres Krista Sion horen over een erg veelzijdige stem te beschikken en schakelt ze meermalen moeiteloos over van een meer rock georiënteerde benadering naar een theatraal opera-geluid. De songstructuur van dit uitstekende nummer is dan ook een prima vehikel voor haar om haar vocale kunnen te etaleren en die kans grijpt ze dan ook met beide handen aan.

Als Krista deze veelzijdigheid van haar stemgeluid meer toegepast zou hebben in het restant van de plaat zou ‘Extinction Six’ nog veel beter zijn geworden, maar helaas heeft zij er voor gekozen om bijna continu in de hogere regionen te verblijven en dat gaat toch wel een beetje ten koste van de broodnodige variatie. Eigenlijk is dat het enige minpuntje wat ik kan benoemen op deze eigen beheer plaat, want het songmateriaal staat als een huis en ook geluidstechnisch valt er weinig te klagen. Nummers als ‘Where Fire Dwells’, het bombastische ‘Libra’, ‘Quiver Of Deception’ en ‘Catalyst’ zijn gewoonweg erg goed en zullen de liefhebbers van het genre zeker weten te bekoren. In de ballad ‘The Rivers Runs Dry’ laat Krista nogmaals horen dat ze veel meer in huis heeft dat alleen haar hoge opera-stem en haar fraaie zang zorgt er voor dat ook dit nummer tot de hoogtepunten van dit album behoort. Het ruim zeventien minuten lange titelnummer sluit de plaat af en Dialith bewijst hiermee dat een lange compositie niet tot verveling hoeft te leiden, als je maar voldoende variatie weet aan te brengen. Het nummer kent een heel subtiel instrumentaal begin, maar slaat na een tweetal minuten om in een heerlijke bombastische headbanger die halverwege nog een rustig middenstuk kent en die je van begin tot eind weet te boeien. Nou ja, wellicht met uitzondering van het rustige instrumentele einde, dat wat mij betreft wel wat korten had mogen zijn. Dat neemt echter niets weg van het feit dat dit Dialith debuut me wel positief heeft weten te verrassen en dat ‘The Sound Of Your Voice’ gewoonweg een wereldnummer is. Symfonische metal liefhebbers moeten dit zeker maar eens aan een luisterbeurt gaan onderwerpen.