‘Een sterk album waarmee het verworven succes zich moeiteloos zal prolongeren’, schreven we vier jaar geleden over ‘Finisterre’ (2017) en aldus geschiedde. Om dat te illustreren bracht Der Weg Einer Freiheit in 2019 nog het live album ‘Live In Berlin’ uit en daarna werd de cadans van tournees en albums noodgedwongen gestaakt door corona. Maar bezieler Nikita Kamprad wierp zich enthousiast op het schrijven van nieuwe nummers en die vinden we nu op het verrassende, maar geweldige ‘Noktvrn’.

In ons interview kan je lezen dat Kamprad alle vernieuwende ideeën waarop hij al een poosje broedde eindelijk verwerkt heeft in de songs en daarom is ‘Noktvrn’ zo fascinerend. De basis blijft snoeiharde, maar epische (post) black metal, maar je hoort voor het eerst cleane zang. Niet toevallig zijn de teksten van die twee songs in het Engels (ook een primeur) en bovendien accepteerde Kamprad voor het eerst ook een daadwerkelijke input van zijn medemuzikanten waarmee hij ten slotte nu al jaren een sterke liveband vormt. ‘Noktvrn’ werd live in de studio opgenomen, heel de band speelde de songs in.

Opmerkelijk is de vermelding dat Nikita voor dit album geïnspireerd werd door de klassieke componist Chopin en diens 21 ‘Nocturnes’. Het eerste nummer dat uit de pen vloeide ontstond in Nikita’s hoofd in een slaap/waak toestand bij het krieken van de dag. Het is een bijna poëtisch gegeven en de song ‘Immortal’ wijkt dan ook erg af van wat we normalerwijze verwachten van deze Duitse band. Maar laten we niet vooruitlopen op de feiten en doorheen het materiaal fietsen van begin tot einde, want zo is het bedoeld om tot zich te nemen. Je neemt ten slotte ook geen hap bloemkool, daarna een lepel soep en vervolgens een warme wafel met ijs.

Om nederig te beginnen is er het akoestische, bedachtzame ‘Finisterre II’ waarmee men ook de brug slaat naar vorig album. Fraaie akoestische gitaren klinken introvert en lopen naadloos over in de orkestratie (met blazers) aan het begin van ‘Monument’. Na dit slepende begin belanden we met een abrupte overgang in de vertrouwde black metal furie van schelle gitaren en extreme schreeuwzang. Sturm und Drang wordt over ons heen gebraakt en zelfs al wordt dit nummer op het einde trager, dan nog blijft de zang verschroeiend. Er wordt ook flink gas gegeven in het daaropvolgende ‘Am Rande Der Dunkelheit’ dat ons acht minuten lang laat zwelgen in ultra blastbeats, maar verfraaid met prachtig gitaarwerk dat zo eigen is aan de stijl. Tot zover is dit Der Weg Einer Freiheit zoals we ze kennen en liefhebben, want ondanks de furie veel episch genoegen. Met ‘Immortal’ komt de eerste ware verrassing. Bas en drums creëren een semi ambient sfeer waarna een charmant gitaarloopje de warme, hartelijke (cleane) zang van gastzanger David György Makó van The Devil’s Trade begeleidt. Denk aan Antimatter, maar weldra valt men uit met scherpe gitaren en Nikita’s black metal zang. Deze wisselwerking tussen beide zangers en sferen werkt betoverend en verwordt tot een stuwende apotheose op het einde.

Wie het liever vertrouwd houdt, hoef niet te treuren. ‘Morgen’ (7 minuten) is daarbij één van de hoogtepunten in de welbekende stijl. Flink doorrammen met barokke arpeggio’s is de boodschap tot men even later verstilt. Dan volgt een slepende opbouw om U tegen te zeggen, monumentaal met op en neer gaande gitaarlijnen en majestueus als geheel. Dit is werkelijk een knaller! Met zijn elf minuten heeft ‘Gegen Das Licht’ de ruimte om traag opgebouwd te worden met ingetogen tokkelende gitaren en een herhaalde melodie, tot er pas na vier minuten een kentering volgt die leidt naar ruwe blastbeats. Het is een heel intens nummer waarin de Wurzburgers tonen dat zij even innovatief bezig zijn als bands als Nocte Obducta, Vyre of Secrets Of The Moon (om maar even in het metalminnende Duitsland te blijven). Het laatste nummer, ‘Haven’, is de tweede ware verrassing. Hier is het Nikita zelf die cleane zang presenteert en dat op een hoge, dromerige manier doet die je eerder in shoegaze of postrock zou verwachten. Een kalme song met uitwaaierende gitaren waarbij de band pas later invalt, maar sereen blijft het. Waar Der Weg Einer Freiheit met een flinke portie durf toe in staat is, laat ons verbluft achter! Zonder twijfel, dit is hun beste en meest complete album ooit en dat belooft veel voor de toekomst. Maar nu ‘Noktvrn’ nog een keertje opzetten, want dit spelen met contrasten maakt het verslavend!