Onlangs konden we de Engelse band Demon nog aan het werk zien op (de live stream van) Rock Hard festival in Duitsland. Het was een gelegenheid die velen aangrepen om herinneringen op te halen en uit de bol te gaan op oude krakers als ‘Night Of The Demon’, ‘Don’t Break The Circle’ of ‘The Unexpected Guest’, maar wat eveneens belangrijk is, is dat deze band nog altijd nieuw werk uitbrengt. Men heeft nu een contract getekend met het Italiaanse Frontiers Records en ‘Invincible’ is de strijdvaardige titel van hun vierde album sinds de reünie na ‘Better The Devil You Know’ (2005), ‘Unbroken’ (2012) en ‘Cemetery Junction’ (2016).

Demon werd (mede) opgericht in 1979 door zanger Dave Hill. Hij is het enige originele lid dat nog over is in de bezetting van vandaag. Het debuut ‘Night Of The Demon’ (1981) en een jaar later ‘The Unexpected Guest’ gooiden meteen hoge ogen en bombardeerde Demon destijds tot een succesvolle vertegenwoordiger van NWOBHM. Ook ‘The Plague’ is zo’n klassieker die iedereen kent, al ging men vanaf toen een meer progressieve koers varen. Later werd hun muziek omschreven als classic rock of hard rock. In 1992 ging de band uit elkaar. De wederopstanding vond plaats in 2001 waarbij Dave Hill nieuwe leden rond zich verzameld had. Tegenwoordig staan Hill en drummer Neil Ogden ook in voor de productie der albums.

De muziek van Demon vertoont invloeden van Magnum, Uriah Heep en Rainbow. Het geluid van vintage keyboards zoals Hammondorgel is daarbij erg belangrijk. Op hun Facebook is te merken dat ze terug regelmatig optreden en daar intens van genieten. Het mag dan misschien allemaal wat meer gezapig verlopen, Demon weet nog steeds pakkende songs te schrijven. De keyboards intro klinkt even mysterieus als warmhartig, maar dan kunnen we genieten van het pompende ritme van ‘In My Blood’ en het smooth rockende ‘Face The Master’. Beide songs zijn ook als single uitgebracht en leren ons dat Hill nog steeds goed bij stem is en elke song opgesmukt wordt door prima gitaarsolo’s. Er is een flink aanbod uptempo nummers. Pas in ‘Hole In The Sky’ trekt Demon de epische kaart met tokkelende gitaren en een vleugje oosterse sfeer. Gepast, want deze song gaat over piramides en dergelijke, zodat de oriëntaalse klanken daar een mooie bonus vormen. Ook trager is het daaropvolgende ‘Break The Spell’, zelfs met een gefluisterde passage. De titelsong heeft een aanstekelijk refrein en wordt aangedikt met het geluid van marcherende soldaten. En als besluit is er het beschouwende ‘Forever Seventeen’ met een sterke tekst vol mijmeringen. We spreken hier van solide hard rock van mannen met het hart op de juiste plaats.