Voor de review van het nieuwe live album van Death Angel, gaan we eerst even terug in de tijd. 33 jaar om precies te zijn. Tijdens de “Frolic” toer deed de Amerikaanse thrashmetalband op 20 juni 1988 het Utrechtse Tivoli aan. De heren verbleven in het Ibis Hotel en ik kwam ze daar vroeg in de middag min of meer toevallig tegen. Ik had net (op de fiets!) hun nieuwe LP “Frolic Through The Park” gehaald bij platenzaak White Noise en zag het vijftal op straat lopen op weg naar hun hotel. Ik dacht mijn LP te kunnen laten signeren, maar niemand had iets om te schrijven bij zich. Wat ik nooit zal vergeten is dat een aantal bandleden flessen in hun handen hadden. Nee, niet met sterke drank of bier. Het waren flessen gevuld met chocoladevla (!) ‘Dat spul verkopen ze alleen in Nederland!’ riepen ze vrolijk.

Fast forward naar  2004, 2 april. De groep staat opnieuw in Utrecht, dit maal in de (kleinere) Tivoli de Helling. Death Angel heeft net het comeback album “The Art Of Dying” uit en toert ter promotie ervan. Bij binnenkomst in de zaal staat zanger Mark Osegueda alle bezoekers op te wachten om ze persoonlijk welkom te heten. Wat een ontvangst!

Nog een keer fast forward: naar 16 februari 2020. Nét voordat de Corona crisis de hele wereld op zijn kop staat is Death Angel de opener op de Bay Area Strikes Back tournee die de band samen met Exodus en headliner Testament wederom naar Utrecht brengt. Ditmaal staan ze in de Ronda zaal van het Tivoli Vredenburg complex in mijn geboortestad. Het zal weer een optreden worden dat geschiedenisboeken in gaat. Niet alleen omdat de mannen een meer dan puik optreden neerzetten, maar ook omdat verschillende mensen van de tourkaravaan besmet raken met Corona, waaronder Death Angel drummer Will Carroll. De enorme trommelaar overleeft de ziekte maar ternauwernood.

We zijn inmiddels ruim en jaar verder. Midden in de pandemie besloot Death Angel een liveshow te streamen onder de noemer “The Bastard Tracks”. Die liveshow (zonder publiek) wordt nu officieel door Nuclear Blast uitgebracht. Gelukkig maar, want het optreden was van een geweldige kwaliteit.

Het is sowieso knap om te kunnen constateren dat Osegueda in al die jaren nauwelijks iets aan power heeft moeten inleveren. Viel in Utrecht al op dat hij nog steeds zonder enige moeite al zijn noten haalt, ook op “The Bastard Tracks” is hij goed op dreef. De band speelde erg strak. Vooral de gitaristen (oerlid Rob Cavestany en Ted Aguilar, ook alweer zeventien jaar onderdeel van de line-up) zijn in de slagpartijen bijzonder goed op elkaar ingespeeld. Caroll en bassist Damien Sisson leggen de spreekwoordelijke vette basis.

“The Bastard Tracks” beslaat een mooie dwarsdoornede door de catalogus van Death Angel; recentere tracks als ‘Succubus’ (van ‘The Dream Calls For Blood’) en ‘Volcanic’ (van ‘Relentless Retribution’) worden moeiteloos afgewisseld met oudere favorieten zoals het heerlijk swingende ‘Why You Do This’, ‘The Organization’ en ‘Guilty Of Innocence’. Nummers van het iconische debuut uit 1987 werden helaas niet gespeeld deze avond dus hèt Death Angel hitnummer ‘Voracious Souls’ staat helaas niet op het album. Daar staat echter genoeg klassemateriaal tegenover om de release van dit live-album-zonder-publiek volledig te rechtvaardigen.