Het Australische Darker Half kan niet gerekend worden tot de meest productieve bands van deze planeet. Het vorige album ‘Never Surrender’ stamt alweer uit 2014. Als er dan toch een nieuw album van deze power metallers op de markt komt is de pret des te groter! De band verstaat de kunst van het spelen van power metal namelijk net zo goed als de beste Duitse, Italiaanse of Scandinavische bands in dit genre. Noem je helden maar op, Hammerfall, Persuader, Gamma Ray. Ze komen allemaal langs als je Darker Half zegt. ‘If Only You Knew’ is het eerste album wat de band heeft opgenomen in de eigen studio. Nou daar waren de heren zo te horen wel aan toe! De sprong in kwaliteit van deze al erg fijne band is namelijk gigantisch.

‘Glass Coloured Rose’ is de opener van het album, en hierop is de stijl van ‘Never Surrender’ direct herkenbaar. Uiterst sterke riffs, hoge maar loepzuivere zang en voldoende tempowisselingen om de boel interessant te houden, het draagt allemaal bij aan de reden waarom velen deze band al jaren een warm hart toedragen. ‘Falling’ gaat wat meer melodisch te werk, maar geen moment dat de band vergeet dat ze power metal spelen. Het refrein heb je in één keer door en dit geeft het nummer dan ook een enorme live potentie. Opvallend is dat we hier al de twee kortste stukken op het album gehad hebben, en ‘Into The Shadows’ laat dan ook een flinke ommezwaai horen. Ineens gaat het tempo terug en krijgt de muziek een progressievere wending. Ineens krijgen namen als Stratovarius of Olympon Mons de ruimte. Het titelnummer is zwaar, traag en de zang is simpelweg verbluffend. ‘Sedentary Pain’ geeft meer ruimte aan keyboards, en heeft twee gasten die de death growls op dit stuk voor hun rekening nemen. Met ‘The Bittersweet Caress’ en ‘Thousand Mile Stare’ keren we dan nog even terug naar het meer straightforward geluid van de oudere albums, terwijl ‘Poseidon’ dan weer trager en progressiever klinkt.

Het laatste nummer op het album draagt de titel ‘This Ain’t Over’ en ik kan alleen maar hopen dat dat een subtiele manier is om te laten weten dat we nog lang niet van deze band af zijn. Darker Half slaat met dit album een perfecte brug tussen hun rijke verleden en een nieuwe stijl die nog rijker en diverser is. De band zou in Europa op tour gaan met Geoff Tate, maar dit er is door een zeker virus niet van gekomen. Hopelijk in de herkansing als de wereld van dat nare hoestje af is!