Dit is een split CD van twee Franse bands uit het black metal genre. Eerst vinden van vier songs van Griffon, een vijfkoppige band uit Parijs die in 2016 debuteerde met ‘Har HaKarmel’. Zij brengen lange songs met veel afwisseling en ook behoorlijk melodieus. ‘Si Rome Vient A Périr’ vangt aan met melodieuze gitaren, maar weldra horen we black metal krijszang in een mediumtempo track. Een intermezzo met gewichtig geproclameerde tekst op een bedje van religieus aandoende zang vormt een mooi intermezzo en even is er ook een break met akoestische gitaren. De muziek is vrij episch. ‘Souviens Toi, Karbala’ is stuwend met krijszang, maar hier trekt etnisch aandoende cleane zang ook de aandacht. Die afwisseling in de zang is ook een kenmerk van ‘Jérusalem’, maar dat is een minder nummer. Tot besluit een korter instrumentaal nummer met veel keyboards in renaissance stijl.

De volgende vier songs komen uit de koker van Darkenhöld, een driekoppige band uit Nice die al eerder vier albums uitbracht. Zij noemen hun stijl middeleeuwse black metal en zijn geïnspireerd door Dimmu Borgir en Winterfylleth. Dat is er niet echt aan te horen. ‘Marche Des Bêtes Sylvestres’ vangt kalm semi-akoestisch aan met fluisterzang en gesproken stukken. De muziek is erg folkloristisch, soms een fluit of een cello erbij, zodat het zelfs klassiek aanvoelt. Het akoestische gitaarwerk is Spaans getint. Bij de vele gefluisterde en gesproken stukken, komt ook nog een knekelstem opdagen op tijd en stond. Dat de vier songs in dezelfde trend zouden zijn en dit dus de onverbiddelijke stijl van de band blijkt te zijn verrast ons. Apart, maar je moet ervan houden. Dit is dus een typische split van underground bands die de handen in elkaar slaan. Niet echt slecht, maar ook niet bijzonder. Mijn voorkeur gaat uit naar Griffon, al verdient Darkenhöld meer punten voor originaliteit. Hun akoestische aanpak in de Franse taal lijkt me echter te eentonig om te blijven boeien.