Wanneer je de agenda’s bekijkt van de leden van de Duitse progressieve black metal band Dark Fortress, dan hoef je niet verbaasd te zijn dat we zes jaar geduld moesten oefenen vooraleer de opvolger van ‘Venereal Dawn’ (2014) klaar was. Drummer Seraph werkt als drum technicus en is dikwijls op pad. Zanger Morean is klassiek componist en de nieuwe toetsenman Phenex speelt ook geregeld met Satyricon en The Ruins Of Beverast. Hoofdcomponist V. Santura geniet wereldwijde faam als producer in zijn Woodshed studio, maar maakt natuurlijk ook deel uit van Triptykon. Onlangs startte hij zelfs een nieuwe band met Finse vrienden, Rootbrain.

Opmerkelijk is dat de eerste zes songs die V. Santura schreef (in 2015) ook in chronologische volgorde op dit album staan. Voorlopig is er nog niets te merken van atmosferische elementen want ‘Coalescence’ – dat samen met intro ‘Nascence’ oorspronkelijk één nummer vormde – is werkelijk beenhard, ook al horen we wel een mooie melodieuze gitaarsolo. De single ‘The Spider In The Web’ bevat iets meer nuances, met rustigere passages vol prachtig uitwaaierend gitaarspel en fluisterzang. Na het overrompelende titelnummer, dat kalm eindigt, vertoont ‘Pali Aike’ enige klassieke heavy metal invloeden en knappe wendingen. Alsook een zeker aanstekelijkheid. Het tweede deel van het album kent meer avontuurlijke tracks. Het langste nummer van dit album ‘Isa’ vangt aan met tokkelende gitaren en verwordt tot een monumentale loodzware track met enig doomachtig aureool. De gitaarsolo is werkelijk prachtig en dit is een magische track. Na de strakke opdoffers ‘Pulling At Threads’ en ‘In Deepest Time’ (beiden met vlot afgewisselde cleane en zwartgeblakerde zang) blijkt ‘Penrose Procession’ een zwevend sfeervol, instrumentaal interludium te zijn tot de tweede extra lange track zich heftig aankondigt. ‘Swan Song’ is beklijvend, terwijl de serene klare zang wel affiniteit met Enslaved oproept. Met het slepende ‘Dies Irae’ wordt er heel atmosferisch beëindigd met bezwerende zang.

Het eerste deel van het album is heftiger voor de blekkies, in het tweede gedeelte is er meer plaats voor ook cleane zang en een avontuurlijke inventiviteit. Warm aanbevolen aan fans van Enslaved, Secrets Of The Moon (Ar speelde al live met hen mee) en zij die progressieve black metal een warm hart toedragen.