Cryptosis – Interview met Frank Te Riet (bassist – keyboard)
Frank Te Riet: “‘Celestial Death’ is onze vorm van expressie van wat er allemaal nog kan komen. Het is gewoon wat wij vaststellen en daar willen we mensen over laten nadenken“
Cryptosis is al enkele jaren een van de meest veelbelovende metalbands van Nederland, bekend om hun vernieuwende progressieve futuristische thrash metalgeluid. Hoewel deze lange genreaanduiding misschien ingewikkeld klinkt, komt het erop neer dat de band een uniek geluid heeft ontwikkeld dat uitstekend klinkt. Met hun tweede volwaardige album, ‘Celestial Death’, zet Cryptosis opnieuw een indrukwekkende stap vooruit. Ik had het genoegen om met Frank te Riet te spreken, die niet alleen de bassist van de band is, maar ook verantwoordelijk is voor alle keyboards en orkestraties. Frank deelt zijn ervaringen en vertelt over de uitdagingen die ze tegenkwamen tijdens het maken van dit nieuwe album. Benieuwd naar de verhalen achter ‘Celestial Death’? Lees verder en ontdek alles wat Frank te Riet te vertellen heeft!
Koen de Waele Ι 5 maart 2025
Hallo Frank, alles goed?
Ja hoor.
Op de EP ‘The Silent Call’ was te horen dat Laurens al wat ruiger tevoorschijn kwam met zijn zang. Op ‘Celestial Death’ is dat nog meer benadrukt. Hoe is dat gegroeid?
Je schrijft muziek en gaat de studio in. De zang wordt pas opgenomen als de muziek al klaar is. Je hebt dus al een goed beeld van hoe het eindresultaat gaat klinken. Laurens heeft zijn stem zo gebruikt dat die optimaal bij de muziek past.
Het keyboard en de lichte vleugen koorzang worden meer gebruikt. Is dat jouw werk?
Absoluut. Op het debuut ‘Bionic Swarm’ was het al aanwezig, maar toen werd het meer naar de achtergrond gemixt. Nu heb ik meer gestreden voor dat geluid en tijdens het schrijven van de nummers werd al rekening gehouden dat het meer op de voorgrond zou staan.
Het geheel klinkt op ‘Celestial Death’ toch een stuk donkerder met het keyboard erbij.
Dat was mijn intentie. Op ‘Bionic Swarm’ hoorde je meer gitaargerichte muziek en nu had ik een groter aandeel in het schrijfproces. Laurens heeft ook veel geschreven, maar de focus lag iets meer bij mij. Dan schrijf je automatisch in een andere stijl. Zoals Laurens gitaar speelt, kan ik het niet. Dan krijg je al snel iets dat anders klinkt.
Gaan jullie live spelen met een soort backing track die je moet volgen?
Dat weten we nog niet. We zijn het nog aan het uitzoeken. Misschien nemen we iemand extra mee. Misschien gebruiken we een backtrack. Het hangt ervan af hoe het zich ontwikkelt.
Jullie muziek heeft een sterke futuristische thematiek. Waar halen jullie de inspiratie voor deze thema’s vandaan?
Het zijn onderwerpen die ons in algemene zin interesseren. We kijken veel series zoals ‘Black Mirror’ op Netflix en vergelijkbare films. We kijken naar de wereld om ons heen en hoe die verandert. We doen wat opzoekingswerk en volgen het nieuws. Zo verzamel je heel wat dingen. Ik zet dat dan allemaal in documenten en als het tijd is om teksten te schrijven, herlees ik alles. Zo krijg je veel onderwerpen. Het is een beetje zoeken naar welk onderwerp bij welk nummer past.
Kun je iets meer vertellen over de creatieve kant van ‘Celestial Death’? Of hebben jullie na al die jaren een vaste werkwijze ontwikkeld voor het schrijven van een album?
Er is altijd wel een vorm van discussie. We zijn een beetje de outsiders van de metalscene geworden en maken muziek die er tussenin past. Dat komt vooral omdat wij drieën verschillende stijlen beluisteren. Elk lid heeft zijn eigen inbreng, en dat is een wisselwerking van wat je er met zijn drieën instopt. Drummer Marco houdt van old school zoals Status Quo, AC/DC en Motörhead. Laurens houdt van gitaarmuziek zoals Symphony X en Opeth. Ik hou meer van black metal en elektronische muziek. Soms luisteren Laurens en ik naar iets waar Marco niets aan vindt. Soms bewandelen Laurens en ik een zijspoor en zet Marco ons weer op het juiste pad. ‘Celestial Death’ is een soort document van waar wij voor staan en wat we nu kunnen qua muziek en songwriting. Je blijft je steeds verder ontwikkelen en momenteel staan we op het toppunt van wat we kunnen. We hebben nog geen idee hoe het volgende album zich gaat ontwikkelen.
Wie is het moeilijkste karakter?
Haha, alle drie.
Jullie zijn met drie, dus als er gestemd moet worden, heeft één partij altijd gelijk.
Dat klopt, maar als twee van ons van punt A naar punt B willen en de derde kan zich er echt niet in vinden, dan vinden we altijd wel een oplossing.
‘Celestial Death’ verwijst naar de dood of het einde van een ster. Iets waar jullie hoeswerk niet echt naar verwijst. Zit er een speciaal verhaal achter?
Het gaat over hoe we als mensheid aan het begin van een nieuw tijdperk staan. Wat we nu als technologie beschouwen, klonk vroeger futuristisch. Zoals we nu omgaan met A.I., het is dagelijkse realiteit geworden en helemaal doorgedrongen in de maatschappij. Dertig jaar geleden had niemand er nog van gehoord. Het heeft zich nu zo snel ontwikkeld en het is nog de vraag wat er allemaal nog gaat komen. ‘Celestial Death’ is onze vorm van expressie van wat er allemaal nog kan komen. Het is noch goed noch slecht. Het is gewoon wat wij vaststellen en daar willen we mensen over laten nadenken.
Er is veel diversiteit te horen. Maar het valt op dat jullie qua riffs teruggrijpen naar die thrash waar stilstaan bijna onmogelijk wordt. Is dat een voorliefde voor jullie begin?
Is het echt thrash? Dat weet ik niet. Iedereen haalt zijn eigen inspiratie eruit. Thrash is lang een onderdeel van ons DNA geweest en het is een van de weinige genres die keihard op gitaren gericht zijn. Laurens is zo’n goede gitarist en daar komen al die invloeden vandaan. Maar we zijn ook beïnvloed door bands als Emperor, Dissection, Dimmu Borgir en zelfs Rush. Het komt van alle kanten.
Op het nummer ‘Absent Presence’ klinkt Laurens extreem getormenteerd. Hoe heb je hem zover gekregen?
Haha, gewoon pushen tot hij het tegen heeft en zo moet het klinken. Hij weet heel goed welk resultaat we willen bereiken en hij heeft het zelf ook voor ogen. Hij gaat dan ook tot het uiterste om het te halen. Op sommige nummers heeft hij echt alles gegeven. De volgende dag zit hij dan weer in de studio. Het is een keiharde aanslag op je energie. Met de zang deden we een nummer per dag. Het gaat tot in het detail en klinkt erg intens.
‘The Silent Call’ staat er ook op. Naar mijn mening klinkt het anders dan de versie op de EP, maar dat kan ook aan de eindmix liggen.
Het werd opgenomen voor de EP omdat we met Obscura en Cynic op tour gingen in maart 2024 en dat was het moment om live iets van ons eigen materiaal te testen en te kijken hoe de mensen erop reageerden. Cynic en Obscura hebben beide ruimdenkende fans en dat was het ideale moment. We moesten ook iets fysieks meehebben om te verkopen en dat werd de EP. We hadden het nummer supersnel opgenomen in onze eigen oefenruimte. Nu werd het opnieuw opgenomen in de studio. Vandaar het verschil.
Er zijn nog voor de release met ‘Faceless Matter’ en ‘Reign of Infinite’ alweer twee singles uitgebracht. Iets dat je steeds meer ziet. Ik heb de indruk dat metal nog een van de weinige genres is waar je albums hebt. Hoe voel je dat als band?
We maken het liefst een album omdat het een volledig muzikaal werk is. Een losse single zegt mij persoonlijk niet zoveel. Het is maar een nummer in je playlist. Als je alleen singles doet, ligt het te ver uit elkaar en vormt het geen muzikaal geheel. Onze aanpak is meer cinematografisch. Je kijkt niet één aflevering van een serie en wacht dan maanden op de volgende. Wij zien het als een kunstwerk dat beluisterd moet worden. Misschien is het niet meer van deze tijd, maar wij zien het zo. Het is moeilijk om er singles uit te kiezen want het vormt een consistent geheel. Je wilt mensen een teaser geven van wat er aankomt. Bestel dus de LP om ons financieel te steunen zodat we weer kunnen investeren, want het is niet goedkoop.
Uiteraard zijn er met die video’s ook steeds meer budgetten bij. Kom je daar eigenlijk uit of is het financiële plaatje iets waar je weinig mee bezig bent?
We hebben een budget waar we het mee moeten doen. We moeten zorgen dat alles daarbinnen past en uiteindelijk moeten we er nog wat geld bijleggen. Het gaat om flinke producties. Zeg maar 30 of 40.000 euro voordat je het in handen hebt. Dat is dan wel met videoclips en alles erop en eraan.
Niet veel bands is het gegund, maar jullie hebben met Cryptosis toch een geheel eigen geluid kunnen ontwikkelen. Heb je tips voor opkomende bands om hetzelfde te doen?
Ja, kopieer niet wat je graag hoort, maar laat je eigen innerlijke creativiteit erop los in plaats van hetzelfde type riff of songs te maken als de bands die je graag hoort. Zo doen wij het toch.
Was de overstap van Distillator naar Cryptosis een zware keuze?
Het was een sprong in het diepe. We hebben vooral in België veel hulp gehad van Tony van Empire Records. Die heeft ons goed op de kaart gezet en we hadden wel wat fans. We hebben er twee of drie jaar over nagedacht of we het echt gingen doen. We voelden ons te veel vastgepind in een genre waar we ooit in begonnen waren. Er zijn nog bands die van stijl veranderd zijn en de naam niet veranderd hebben. Uiteindelijk zou het originele Distillator-geluid niet meer bestaan en hebben we het afgesloten. Mensen kunnen er nog steeds naar luisteren. Wie iets ruimdenkender is, kan ook naar het nieuwe materiaal luisteren.
Ondertussen zijn jullie al samen sinds 2014. Dat is elf jaar lief en leed gedeeld. Hoe sterk zijn jullie met elkaar verbonden?
Erg sterk. Laurens en ik waren vrienden voordat we begonnen. Ik speel met hem sinds 2009, maar we kennen elkaar sinds we 15 jaar oud waren. Marco kwam erbij in 2014, maar na al dat touren zijn we drie goede vrienden geworden.
Je draait al meer dan tien jaar mee in de muziek. Wat zijn enkele van de grootste uitdagingen die jullie als band hebben moeten overwinnen?
Je hebt altijd een visuele show die je wilt neerzetten. Maar hoe krijg je dat mee als je het vliegtuig op moet of als er maar één crewlid mee gaat? Krijg je dat in een klein busje of een groot? Je zoekt dan uit hoe het steeds kleiner mee kan reizen. Dat was onze grootste uitdaging. We werkten afgelopen jaren met videoschermen die synchroon meeliepen met de muziek. Nu zoeken we iets met pyro te doen. Dus moeten we nu investeren om de liveshow wat te updaten.
Wat is het meest memorabele moment dat jullie als band hebben meegemaakt tijdens een optreden of tour?
70,000 Tons of Metal, met zekerheid. Afgelopen week werden we last minute gevraagd, maar het was zo last minute dat we het niet meer konden regelen. Dat was wel jammer. De tour met Cynic en Obscura was bijna elke avond uitverkocht en het waren soms flinke zalen. Dat was een grote stap voorwaarts. En dan na de shows zit je met Paul Masvidal te praten over muziek, maar ook over de zakelijke kant en de creativiteit die erachter zit.
Door de jaren heen is je uiterlijk behoorlijk veranderd. Vooral je strakke baard springt in het oog. Hoe onderhoud je die eigenlijk?
Haha, ik doe er niets aan. Ik scheer het een keer bij om de zes of acht weken en gebruik de goedkoopste shampoo van de supermarkt.
Uiteraard is er de grote album release show in Enschede. Maar verder ga je vooral internationaal. Behalve dan weer in België. Daar treed je op in Diest, ergens in een uithoek. Blijkbaar is buurland België het land waar jullie het minste spelen? Hoe komt dat?
We willen heel graag naar België komen, want daar hebben we vroeger altijd leuke concerten gespeeld. Op de een of andere manier is er niet veel interesse om ons te boeken. Met Distillator speelden we daar bijna maandelijks. Misschien is België wat meer oldschool. Anderzijds heb je dan experimentele bands zoals Amenra. Ik weet het niet. Maar mocht je iemand kennen, laat het ze weten, dan komen we langs.
