De globalisering is in weinig muziekgenres zo goed zichtbaar als in metal. Je kunt geen locatie bedenken of er blijken lokale langharigen gitaren af te beulen met de versterker op standje 11. Wanneer je onverhoopt een plek op de wereldbol vindt zonder metalbands, dan kan dat slechts twee dingen betekenen: of er is geen elektriciteit, of er wonen geen mensen.

In Costa Rica heb je zowel mensen als voldoende elektriciteit (een snelle blik in de encyclopedie der nutteloze kennis leert ons dat Costa Rica zelfs wereldleider is op het gebied van groene stroom – 100% wordt duurzaam opgewekt), dus wat dat betreft wekt het geen verbazing dat de stonerband Crypt Monarch de Costa Ricaanse hoofdstad San José als uitvalsbasis heeft. Wat dan wel weer enigszins verbaast is dat Crypt Monarch op het debuutalbum ‘The Necronaut’ zo weinig moeite doet om de Sleep-aanbidding te verbergen. Van Necronaut is het maar een kleine stap naar Dragonaut en de drie lange nummers waaruit ‘The Necronaut’ bestaat zouden zo outtakes van de legendarische Dopesmokersessies kunnen zijn. De songs zijn uit hetzelfde, met wietdampen verzadigde hout gesneden. De ultralage riffs kruipen even stroperig de gehoorgang in, vergezeld door lethargische zang waarin een Tolkienesk verhaal van een door een tovenaar uit de dood teruggebrachte onteerde koning wordt verteld.

Als Sleep coverband zou dit trio uit San José absoluut geen slecht figuur slaan, al is het wel een beetje gek om als coverband eigen nummers te spelen die minstens zo goed zijn als die van je grote voorbeeld. Laten we voor de grap even net doen alsof we nog nooit van Sleep gehoord hebben. In dat geval is ‘The Necronaut’ een dijk van een album. Een overweldigende ervaring waarin de stuwende baslijnen van Christopher De Haan (hmm… wat een bijzondere Costa Ricaanse naam!) vaak hand in hand gaan met de gedowntunede gitaar van José Pablo Rodriguez, die zich af en toe uit het ondoordringbare oerwoud van geluid onttrekt voor een korte of langere solo. Drummer J.C. Zuñiga voegt aan dit geweld percussie toe die zigzagt tussen het betere heiwerk en innovatieve lichtvoetigheid die verrassend goed past bij het van dik hout zaagt men planken werk waarin zijn beide bandgenoten grossieren. Alsof het nog nodig was te bewijzen dat Crypt Monarch misschien niet uit het centrum van de wereld komt, maar daarom nog niet wereldvreemd is, is aan het begin en het eind van ‘The Necronaut’ nog plek gevonden voor een paar vervormde citaten uit Monty Python and the Holy Grail. Dit is stonermetal op steroïden, het resultaat van wat er gebeurt als je je midden in een wereldwijde pandemie – die ongetwijfeld ook in het paradijselijke Costa Rica flink om zich heen grijpt – met zijn drieën twee maanden jezelf opsluit in een hutje in het bos: bijna meditatieve repetitie tot in het oneindige versterkt en vervormd. ‘The Necronaut’, uitgebracht op het Italiaanse Electric Valley Records, is met afstand het meest extreme, en wellicht ook het beste stoner album dat ik dit jaar gehoord heb. De blatante Sleep worship zien we met plezier door de vingers.