Het Duitse Crematory zag zijn ster al spoedig rijzen toen ze begin jaren negentig de band oprichtten in een toegankelijke doom/gothic/death metal stijl, met bands zoals Paradise Lost en Type O’Negative als grote voorbeeld. Al spoedig braken ze door met het overbekende ‘Tears Of Time’ in 1995 als grote hit. De band weet van geen ophouden en brengt nu zijn zeventiende (!) studioalbum ‘Destination’ uit als opvolger van ‘Inglorious Darkness’ (2022). Van de oerbezetting zijn nog steeds zanger Felix Stass en het echtpaar Jüllich (Markus als drummer en Katrin als toetsenist) aanwezig, aangevuld met gitarist Rolf Munkes (ex-Majesry, ex-Tony Martin) sinds 2015 en nieuwe bassist Oliver Revilo (sinds 2024).

In al die tijd kende de band verschillende strekkingen. Plots kwam men destijds met een Duits album (‘Crematory’), in 2004 ontdekten ze het succes van electro club hits zodat we moeite hadden met ‘Revolution’, maar later keerden ze toch wel terug naar doom/gothic metal, vooral op ‘Pray’ (2008) en ‘Inifinity’ (2010). Het wordt dus wat afwachten wat ‘Destination’ ons zal brengen. Wel, dat wordt ons al vlug duidelijk: een mix van dit alles. Het titelnummer is zoals gebruikelijk een stampende track die opzwepend is en afwisselt tussen grunts en cleane zang van Felix Stass. Anderzijds schemert een doomtintje door in het begin van ‘My Own Private God’ en ‘Das Letzte Ticket’, terwijl de melodieën van toetsenist Katrin Jüllich meestal speels zijn. De clubhits blijven nagestreefd worden, twee songs hebben een Duitse tekst en om er allerminst twijfel over te laten bestaan, covert men ‘My Girlfriend’s Girlfriend’ van Type O’Negative in het kader van een eerbetoon, waarin Michelle Darkness (End Of Green) als vocalist te horen is. Het is een totaalpakket dat steeds erg toegankelijk en vlot is, bovendien homogeen ondanks verschillende stijlen. Gitarist Rolf Munkes heeft het album ook opgenomen en geproduceerd. Crematory is altijd veel succesvoller geweest in Duitsland dan in andere landen en ook nu zal dit niet veel veranderen met ‘Destination’, want ik merk dat ze weer enkel in hun thuisland op tournee gaan. Inmiddels zullen ze daar wel vrede mee genomen hebben. De bestemming is bereikt: Crematory is thuis op alle fronten en levert een album af dat zowel gevarieerd als aanstekelijk is. Zo kennen we ze!