Maar liefst zeven jaar duurde het eer de Iraanse/Noorse band Confess met hun derde album ‘Revenge At All Costs’ tevoorschijn kwam. Achter de titel schuilt dan ook een heel drama. Oprichter Nikan (zang/gitaar) en Arash (DJ/samplers) groeiden op in Iran en kwamen als tieners in contact met metal. Nadat het tweede album werd uitgebracht, kwamen ze al snel in het vizier van de Iraanse zedenpolitie aldaar en werden beschuldigd van Satanisme. Beiden werden opgesloten en keken zelfs tegen een executie aan. In 2017 vroegen Nikan en Arash politiek asiel aan in Noorwegen wat hun werd toegestaan. Twee jaar later veroordeelde de Islamitische revolutionaire rechtbank Nikan tot een gevangenisstraf van 14 jaar en 74 zweepslagen. Arash kwam er met twee jaar vanaf. Beiden woonden gelukkig al in Noorwegen en konden de uitvoering ontvluchtten.

Het grote verschil is dat er aan dit album geschreven kon worden zonder angst voor vervolging. Die was er wel want het is vooral woede die domineert. Woede voor wat een totalitair regime onschuldige mensen kan aandoen. Dat uit zich in elf nummers (de intro niet meegerekend) met korte maar krachtige titels zoals ‘Unfilial Son’, ‘Under Surveillance’ of ‘I Speak Hate’. Het is duidelijk te horen dat bands als Slipknot, Lamb Of God, Pantera en zowat alles waar Max Cavalera al ingespeeld heeft, de voornaamste invloeden zijn. Juist dat Confess een gretigheid laat horen die bij heel wat van hun voorbeelden jammer genoeg al jaren ontbreekt. Stevige thrash metal met een fikse dosis groove erin en af en toe wat nu-metal. De riffs zijn eerder eenvoudig te noemen maar er is op regelmatige basis wat afwisseling in te horen door een opmerkelijke gitaarlijn toe te voegen of een zachtere break. Hoewel Arash met zijn DJ werk een vaste basis heeft in de band, is zijn bijdrage beperkt en hoor je enkel in het nummer ‘Phoenix Risis’ dat er een DJ op de achtergrond aan het scratchen is. Nikan schreeuwt zichzelf de longen uit het lijf en doet wat denken aan een jonge en woedende Max Cavalera. Iets vernieuwends ga je op dit album niet horen maar het heeft wel alle elementen in zich die groovende thrash metal moet bevatten en de luisteraar kan er zich helemaal op uitleven. Lees zeker eens het interview met Nikan. Van deze band kan je maar één ding zeggen: respect.