Dit trio ervaren muzikanten schotelt ons een mengelmoes van traditionele metal, doom, hardrock, stoner en enkele donkere gotische elementen voor. Daarnaast ook nog enkele sterk Zakk Wylde geïnspireerde gitaar passages en een portie dwarsheid die zowel in de prog als de nu-metal en groove-metal kunnen worden gevonden. Gewoonlijk kan ik maar zeer beperkt een stukje nu-metal consumeren, maar in deze geboden combinaties en hoeveelheid kan ik het hebben.  

De in de info genoemde referentiekaders Black Sabbath, Trouble en Kings X maakten mij nieuwgierig in combinatie met een kort fragment ‘Now’ op hun FaceBook pagina. De metal riffs met laag gestemde gitaren en doomy groove gaan normaliter vaak in combinatie met strakkebroeken vocalen of grunts, maar in dit geval zijn de melodramatische vocalen in het lagere en mid-segment best goed te verhapstukken. Deze vocalen kunnen een harmonieus tegenwicht bieden, maar ook met een donker of wringend randje een versterkend effect hebben op de vaak behoorlijk sinistere sfeer. De ritmesectie is bijzonder strak, dragend en creatief en de gitaar kan net als de vocalen bij vlagen zeer verrassend uit de hoek komen. De muziek is veelzijdig en goed uitgevoerd, maar niet altijd even toegankelijk, waardoor het ook als vergezocht, onsamenhangend of (door de gotische invloeden) zelfs als theatraal kan worden ervaren. Eerlijk gezegd had ik ook een iets ander totaalplaatje verwacht; de genoemde referentiekaders waren (voor mij) erg veelbelovend en dan meende ik in het korte fragment ook nog flarden te horen wat leek op Wildhearts in experimentele fases. Deze laatste bleek in het totaalplaatje niet meer aanwezig, maar toch kan ik dit muzikaal best waarderen, en kan de muziek ook enigszins groeien naarmate je de plaat vaker hoort.