Cats In Space is met ‘Atlantis’ aangeland bij hun vierde album. Na een succesvolle tour met onder andere Deep Purple en Status Quo en optredens in Hyde Park met Blondie en Phil Collins is er wel wat veranderd bij de band. Zelf vond ik hun vorige album ‘Daytrip To Narnia’ een stuk minder dan de voorganger ‘Scarecrow’ maar dat maakt de band ruimschoots goed op deze nieuwe langspeler. Waar op de vorige albums Paul Manzi de vocalen voor zijn rekening nam is nu Damien Edwards (bekend van Jeff Wayne’s War Of The Worlds) de vocalist van dienst. Net als Paul is Damien een meer dan modale zanger en dat is een van de grootste pluspunten van deze band.

Op dit album is meer dan ooit de hardrock uit de jaren 70 de grootste inspiratiebron. Zo begint het album lekker fel met het intro ‘Dive’ gevolgd door ‘Spaceship Superstar’. ‘Revolution’ volgt gelijk in een hoog tempo met de openingszin “There Is A Monkey In The Whitehouse”. Dat is dan ook gelijk duidelijk wat de Cats van de nog zittende president vinden. Lekkere track overigens en dat geld gelukkig deze keer voor meer songs op dit afwisselende album. Zo hoor je in ‘I Fell Out Of Love’ Queen DNA terug komen terwijl ‘Magic Lovin’ Feelin’ een fraaie Boston feel heeft. De aaibare katjes van het vorige album zijn zo weer wat veranderd in katjes om niet zonder handschoenen aan te pakken en dat is een fijne constatering. De fraaie titeltrack sluit het album bijzonder sfeervol af en daarmee is ‘Atlantis’ een mooie toevoeging aan het repertoire van deze prima Engelse band. Het niveau van ‘Scarecrow’ wordt niet gehaald maar deze keer scheelt het een stuk minder dan bij ‘Daytrip To Narnia’.