2020 is het jaar waarin live streams van concerten zich ontwikkelden tot een niet meer weg te denken fenomeen, omdat er geen echte concerten mochten plaatsvinden. Ook de Zweedse doom metal meesters Candlemass hebben zo’n concert zonder publiek gegeven, meer bepaald op 3 juli 2020 in een broeierige studio. Omdat voorafgaande oefensessies – jawel, door corona – in het water vielen, werd het een setlist die weinig afwijkt van datgene wat de band in de loop van 2019 echt op het podium bracht. Toch is het een interessant tijdsdocument geworden voor de fans en verzamelaars.

De sfeer is intiem, met een zee aan brandende kaarsen (je heet Candlemass voor iets) omheen de muzikanten, enkele stevige ruikers met bloemen voor het drumstel en een warme, vrij donkere lichtshow. Er wordt gefilmd met veel close-ups, het beeld is soms vaag en mistig. Ook is er tussen de songs door een ijzige stilte en er wordt geen enkele poging gedaan om daar verandering in te brengen. Dit is echt een kale registratie, waarbij de muziek voor zich spreekt.

In het geval van deze traditionele doom metal band met bassist Leif Edling als bezieler hebben we daar geen bezwaar tegen. Het mag trouwens een wonder heten dat hij aanwezig was, want iedereen weet dat de man al jaren geplaagd wordt door ziekte en burn-out en bijna altijd bedankt voor een verschijning op het podium. We lezen trouwens dat hem dat veel moeite gekost heeft door de hitte in de ‘zaal’, iets waar niet alleen hij last van heeft, want drummer Jan Lindh maakt dankbaar gebruik van handdoeken en kapt liters water achterover en na enkele songs is het getormenteerde gelaat van zanger Johan Längquist zo rood aangelopen dat we ons afvragen of hij het einde zal halen. 

Op de performance zelf valt niets aan te merken. Oudjes als ‘Well Of Souls’ en ‘Bewitched’ houden stevig stand en eens te meer wordt hier geïllustreerd dat een bandje uit Birmingham (Black Sabbath) altijd hun grote voorbeeld zal blijven. Maar in 2019 bracht men het voortreffelijke nieuwe album ‘The Door To Doom’ uit en daarvan is ‘Astorolus’ wel een kanjer van een song. Uiteraard wordt de gastsolo door Toni Iommi hier wel gespeeld door Mappe, wiens kunst- en vliegwerk ook niet te onderschatten is. In tegenstelling tot bij vorige live opnamen zien we hier ook de teruggekeerde zanger van het eerste uur Johan Längquist aan het werk en dat zal voor velen ook een nieuw element zijn. Interessant om te vermelden is dat we een teaser (3 minuten) van nieuw werk te horen krijgen onder de noemer ‘Doom Jam’. Dat is alvast een beklijvend intro/thema met intrigerend orgelspel van vriend aan huis Carl Westholm (ex-Avatarium). Dan volgen de grote kanonnen met songs die iedereen wel bekend in de oren zullen klinken. ‘A Sorcerer’s Pledge’ en ‘Solitude’ blijven klassiekers waarmee Candlemass geschiedenis schreef. Hiermee krijgt ‘Solitude’ een nieuwe betekenis tijdens zo’n ‘lockdown concert’. Na de aftiteling is er nog een verrassing: zwart/wit beelden van de soundcheck van ‘Demon’s Gate’. Het geluid is trouwens super, maar daar hoefden we ons geen zorgen over te maken met een mix door David Castillo en mastering door ‘Thomas ‘Plec’ Johansson. Ik blijf Candlemass een ondergewaardeerde band vinden, ook al genieten ze veel respect.