Veel metalcore-albums worden er in dit magazine niet meer gesproken. De oorzaak ligt wat aan het feit dat het merendeel bands in dat genre te veel op elkaar lijken en saai zijn.  Een uitzondering hierop is het Amerikaanse Boundaries met hun aparte stijl om razernij en agressie om te zetten naar boeiende nummers. Hun tweede album ‘BuryIng Brightness’ is er in elk geval eentje dat aan de ribben blijft kleven. Dat is vooral het resultaat van zanger Matthew McDougal die letterlijk zijn boosheid uitspuwt. Soms deed hij me zelfs denken aan Peter Steele tijdens Carnivore’s ‘Retaliation’. Interessant is dat ook andere bandleden kunnen zingen en af en toe een korte meer heldere zanglijn laten horen, gelukkig zonder dat de band afglijdt naar de emo-gerichte stijl. Al van bij opener ‘It Begins To Speak’ wordt de spanning opgebouwd tot een uitbarsting van furieuze zang met stevige riffs die heel wat metal en hardcore invloeden bevatten. Met enkele breakdowns erbij mag je een stevige moshpit verwachten.

Het tweede nummer ‘Your Own Murder’ start als een rasecht hardcore nummer maar naast de bikkelharde riffs, wordt ook djent niet achterwege gehouden. Als Matthew dan ineens de deathcore richting uitgaat, besef je hoe goed en veelzijdig deze band is. Er wordt hoofdzakelijk gekozen voor korte en bondige nummers die energie blijven uitstralen. Nog zo een stamper is ‘My Body Is A Cage’. Nadat een kinderstemmetje de titel uitspreekt, beginnen lompe breakdowns te domineren en wordt er steeds sneller en sneller gespeeld tot men bij een uniek maar heerlijk ritme uitkomt. Vreemde eend in de bijt is de tien minuten durende afsluiter ‘The Tower’. Tragere sludge invloeden en een opvallend heldere zang (vergelijk het maar met Deftones) dat openbarst tot een open en breed eindgeluid met een groot gevoel voor dramatiek. Na vijf minuten eindigt het nummer met een gezoem dat minuten blijft duren en toch enige vorm van irritatie veroorzaakt. Wie van de stop of skipknop kan blijven, of hoe dat ook noemt met de huidige mediaspelers, komt na acht minuten uit op een verborgen nummer waarin de band zowat het meest stevige en agressieve dat ze ooit gemaakt hebben, laten horen. Boundaries is een keiharde metalcoreband met gevoel voor melodie en door hun veelzijdigheid onderscheiden ze zich van de grote (soms saaie) massa in het genre.