Prophecy Productions liet ons in 2023 kennismaken met een opmerkelijk muzikant/collectief Botanist met voorgaand album ‘VIII: Selenotrope’. Dit is het initiatief van ene Otrebor uit San Francisco in de VS. Soms werkt hij alleen, soms als collectief. Op dit twaalfde studioalbum ‘Paleobotany’ heeft hij ook in de studio samengewerkt met zijn huidige live bezetting, bestaande uit Mar (zang), Tony Thomas (bas) en Daturus (drums). Zelf houdt hij het nu bij keyboards en hammered dulcimer. Want dit is een erg typerende en gedurfde keuze: bij deze band worden alle gitaren vervangen door hammered dulcimer. Is dit dan wel beluisterbaar? Ontstaan er geen hiaten in de muziek? Dat valt goed mee, al moet je de verwachtingen wel even anders instellen.

De albums van Botanist vertonen onderling behoorlijk veel diversiteit. Net als de plantenwereld, want dit project gaat bewust als Botanist door het leven. Otrebor is gefascineerd door plantkunde, een tak van natuurwetenschap. Op dit album wordt specifiek 70 miljoen jaren terug in de tijd gegaan, toen dinosaurussen en de eerste oerbossen het leven op deze planeet bepaalden tot de inslag van een asteroïde alles verduisterde. Muzikaal is Botanist in de loop der jaren geëvolueerd van black metal band naar experimentele post rock. Op dit album horen we veel cleane zang, maar ook diepe grunts. In ‘When Forests Turned To Coal’ en ‘Strychnos Electri’ horen we zelfs enige keelgezangen die recht uit die oertijd komen. Vandaag heeft Botanist niet langer affiniteit met black metal (de extreme zang is eerder een diepe death grunt), ik zou dit eerder aanraden aan avontuurlijke progressieve rock fans. Het album begint sterk met het meest aanstekelijke nummer ‘Aristolochia’ waarin de cleane zang erg weemoedig klinkt en er pas naar het einde toe enige grunts opduiken. Op een basis van keyboards, een prominent aanwezige bas en drums wordt er straf gemusiceerd. De hammered dulcimer komt meer aan bod in ‘When Forests Turned To Coal’ en vooral in het ingetogen gezongen ‘The Impact That Built The Amazon’ dat (terecht) bewustzijn predikt dat er rampen gaan gebeuren als het Amazonewoud verdwijnt. In ‘Sigillania’ is er ook enkel cleane zang, maar de daaropvolgende songs kiezen dan weer voornamelijk voor grunts en muzikaal ook wel een beetje chaos. Niet alle songs zijn even sterk, maar wie eens iets anders wil beluisteren, zit goed bij deze Botanist.