Toen het Tsjechische Avenger er in 2017 mee stopte, om redenen die gehuld zijn in de misten van alles dat dwaalt en occult is, ging de band eigenlijk verder onder de noemer Bohemyst, en begonnen zij met het samenstellen van de muziek die uiteindelijk zou resulteren in hun debuutplaat, ‘Čerň A Smrt’. De vertaling hiervan is niks anders dan Zwarte Dood, en is daarmee een prachtige omschrijving van wat de luisteraar te wachten staat als hij deze schijf opzet.

Bohemyst brengt ons een mooi en vol geluid dat zijn basis heeft in de black metal. Muziek is sowieso expressief en dat geldt misschien nog meer voor dit genre, waarin altijd te maken is met rauwe emoties en een oprechte atmosfeer. Bohemyst versterkt deze zaken door te zingen in hun moerstaal en geloof me als ik zeg dat Tsjechisch bijzonder goed klinkt binnen de black metal. Daarmee wil ik gelijk even een spreekwoordelijke veer in de reet van zanger Radek Popel steken: zijn schreeuwende vocalen zijn ijzersterk en wankelen geen enkel moment.

Dat valt op, ondanks dat de muziek an sich ook de kracht van een goederentrein zonder rem heeft. Bohemyst gaat namelijk door van begin tot eind en klinkt zeker van zijn zaak. Geen vreemde probeersels die nergens toe leiden; zodra ze een bepaald pad inslaan is het duidelijk dat ze weten waar ze mee bezig zijn en brengen dat dan vervolgens ook tot een succesvol einde. Om het puur black metal te noemen is niet correct, er zitten daarvoor te veel variatie en andere invloeden in de nummers. Zo zijn er stukken die doen denken aan de grootse klanken van Gorguts en heeft het als geheel ook een erg doomy uitstraling. Op bepaalde momenten gaat het een beetje richting het symfonische, maar dat is telkens net genoeg om de boel nog interessanter te maken, en telkens niet te veel om commercieel te klinken.

‘Čerň A Smrt’ is een aanrader voor mensen die zich identificeren met het black metal genre, maar ook behoefte hebben aan net even iets anders. Voor zij die zeggen een brede smaak te hebben wat metal betreft zal Bohemyst ook een verademing zijn. Wat ik eigenlijk probeer te zeggen is dat, nu je toch al zover bent gekomen met het lezen van deze recensie, je niet bedrogen uit zal komen als je dit album de kans geeft die het verdient. Gewoon doen. Nu gelijk.