De laatste keer dat we elkaar spraken was rond de release van het orkestrale album ‘Legacy Of The Dark Lands’. Twee vrij kleurloze zomers zijn er sindsdien voorbij gekomen, maar jullie zijn met volle kracht terug. Jullie hebben al gespeeld op Rock Hard en Hellfest, en komend weekeind staat Dong voor de deur in jullie eigen achtertuin. Jullie zitten vast op hete kolen nu het eindelijk weer allemaal kan?
Frederik: Zeker! Voor mij is live spelen het belangrijkste van muzikant zijn, dus toen tijdens de pandemie de meeste live activiteiten niet door konden gaan was dat een slechte periode voor ons. De ‘Somewhere Far Beyond’ tour hebben we twee keer uit moeten stellen, en nu is het eindelijk gelukt. De optredens komen weer, het is goed om te zien dat touren weer gaat, tenminste tot een bepaald niveau.
Marcus: We hebben een fantastisch tour jaar gehad in 2021 ja, vijf shows waarvan drie in onze thuisbasis Krefeld.

Het was gelukkig niet alleen dat, jullie hebben ook een virtual reality concert gegeven voor Wacken World Wide. Hoewel jullie het vast zonder tweede keer nadenken hadden verruild voor een echte show in een corona-vrije wereld, moet dit een interessante ervaring zijn geweest. Hoe kijken jullie terug op dat optreden?
Frederik: Ik was blij dat we het gedaan hebben, al denk ik dat ik voor iedereen spreek als ik zeg dat spelen voor een echt publiek toch beter is dan voor kleine flitslichtjes. Maar het was het juiste ding om te doen , het juiste statement. Iedereen die thuis zat en uitkeek naar de festivals, en ineens kon er niemand gaan. We probeerden hiermee wel te zeggen dat we als band ons best blijven doen en jullie een show te geven, al was het voor ons raar om voor niemand te spelen. Maar we kregen alsnog leuke reacties. We kregen onder andere een foto van iemand die speciaal was gaan kamperen op zijn balkon, benen uit de tent, dat was hilarisch. Hij vierde Wacken gewoon in zijn tent op het balkon! Ook kregen we foto’s en filmpjes van grote projectoren in tuinen en dat soort dingen, mensen maakten er gewoon wat van! Maar alsnog hoop ik dat het bij één keer blijft.

Jullie zwakke plek voor ons Nederlanders blijft moeilijk te ontkennen, Afgelopen jaar kozen jullie Johan van Stratum als nieuwe bassist, om de eveneens Nederlandse Barend te vervangen. Hoe kwamen jullie bij Johan uit, hebben we daar een lang person met de naam Arjen Lucassen voor te danken?
Marcus: Ja dat continu met Nederlanders opgescheept zitten is onze vloek denk ik haha, nu jij ook weer! Ik denk wel dat Arjen Lucassen daarin een rol heeft gespeeld ja, Hansi heeft Johan natuurlijk ontmoet tijdens de Ayreon Universe shows, los daarvan was hij ons ook aangeraden. Hij heeft wel een soort van auditie gedaan, samen met één ander. Het was direct duidelijk dat hij goed bij de band past, goeie bassist en geweldige kerel. Vast omdat hij Nederlander is denk ik hahaha. Tja wat moet ik zeggen, Nederlanders zijn gewoon leuke mensen en makkelijk in de omgang. Het is niet alleen Johan bij ons, maar ook Willem, mijn gitaartechnicus is een Nederlander. Laura, de gitaartechnicus van André ook, en ook in onze lichtcrew hebben we een Nederlander. Maarja, we wonen dan ook maar twintig minuten van de Nederlandse grens af.

Het viel me vooral op dat hij niet specifiek staat genoteerd als sessiemuzikant, het lijkt erop dat hij als volwaardig bandlid is aangenomen. Dat zou een eerste keer zijn sinds 25 jaar wanneer Hansi de basgitaar weglegde.
Frederik: Ja het lijkt erop dat veel mensen dat ineens denken. Misschien omdat hij ook in de videoclips zit dat mensen dat verwarren met een toevoeging aan de line-up, maar zijn status is hetzelfde als bij onze toetsenist Michael. Ze zijn permanent bij Blind Guardian betrokken, maar ze zijn niet echt bandleden. We hebben ze wel betrokken bij de laatste video’s, lijken we tenminste wat jonger!

De eerste single “Deliver us from evil” is niet een typisch Blind Guardian nummer qua onderwerp. Het gaat namelijk over iets waargebeurds, de heksenprocessen van Salem. Een erg hard en agressief stuk, met een zeker opvallende strakken en vernietigende drum door jou Frederik. Wat zijn jullie gedachtes over dit stuk?
Frederik: Het is een van de oudere delen van het songwriting proces. Door de corona hadden we allemaal wat meer tijd in de studio, en eigenlijk voor het eerst in ieder geval van mijn tijd in de band hebben we nieuw materiaal eerst gerepeteerd voordat we het op hebben genomen. Dat gaf een zekere draai aan het materiaal en de richting waar we ermee op wilden. Samen met ‘Violent Shadows’ was dit het stuk wat die hardere en meer directe lijn inzette die we er tof aan vinden. Toen we deze nummers klaar hadden was het wel duidelijk dat we deze richting op wilden in plaats van het hele fancy materiaal van de voorlaatste albums.

Dat hoor je ook zeker in een nummer als ‘Blood of the Elves’ wat gebaseerd is op The Witcher. Is dat de eerste keer dat jullie schrijven over een videospel?
Beiden tegelijk: Neenee zeker niet, vergeet ‘Sacred Worlds’ niet!
Frederik vervolgt: daar zaten we zelfs in een videoclip van de game, we hadden de eerste versie ook geschreven voor het spel, Sacred 2. En je zou met een beetje fantasie ‘Battlefield’ ook wel aan een spel kunnen linken.
Marcus: We zijn altijd al fan geweest van computerspellen en zeker de fantasy games. De onderwerpen zweefden altijd wel door Blind Guardian muziek heen, zelfs als we niet direct over een bepaald spel schreven. Maar dit keer wel, toen André en ik het over games hadden en Hansi meeluisterde. Van het een kwam het ander, games kunnen heel inspirerend zijn.

De laatste single is ‘Secrets Of The American Gods, over het boek met dezelfde titel. Wat fascineerde jullie aan het boek om er een nummer over te schrijven?
Marcus: Volgens mij was ik de eerste die het boek las, jaren terug al. Later raadde ik het aan bij Hansi, omdat ik dacht dat hij het zeker zou waarderen. En ja, het blijkt dat hij dat wel deed ja! De muziek was er eerst, en Hansi krijgt daar dat een bepaald gevoel bij over een sfeer of verhaal. De muziek stond eerst dus los van het verhaal, maar de twee passen zeker goed bij elkaar!

Na een aantal veel symfonischer albums als ‘Beyond The Red Mirror’, ‘At The Edge Of Time’ en uiteraard ‘Legacy Of The Dark Lands’ is dit nieuwe album juist veel directer, meer old-school zou ik zelfs willen zeggen. Ik vond er een behoorlijke vleug ‘Somewhere Far Beyond’ in zitten, een album wat jullie nu live aan het opvoeren zijn. Proef ik wat nostalgie naar deze oude stijl?
Frekerik: Toch opvallend dat veel mensen juist ‘Somewhere Far Beyond’ noemen. Het was niet iets wat speelde toen we de muziek aan het schrijven waren. Het was pas na de songwriting dat we het materiaal van ‘Somewhere Far Beyond’ gingen uitgraven voor de anniversary tour. Zelf vind ik dat er wat meer van ‘Imaginations’ in het nieuwe album zit.
Marcus: Wat een grote rol speelde is dat we eindelijk het orkestrale album hadden afgemaakt. Dat was eindelijk van ons bordje af en we konden door. De richting die we hierna uit wilden was sowieso minder orkestraal, want hoe top je een orkestraal album met nog meer orkestraal? Dus dit opende wegen naar directer materiaal wat meer de focus legt op de band zelf. En dat is wat er gebeurde, de muziek draaide echt om de basis die we zelf spelen, en alles daaromheen verdween wat meer richting de achtergrond.