Na bijna zes jaar is het zover en komen de Italiaanse sludge rockers van Bleeding Eyes met het vervolg op hun vorige album ‘Gammy’. Met de onheilspellende titel ‘Golgotha’ weten ze de vlammen der verbeelding al wel op te rakelen. De cover art brengt dat gevoel ook heel nauwkeurig over en alhoewel het lijkt alsof we een blik op de mistige Schedelberg werpen, is het in feite de door storm gesteisterde geboorteplaats van de bandleden.

Als het album begint bekruipt mij het gevoel dat we te maken hebben met een band die het ‘Witchcult Today’ era van Electric Wizard erg weet te waarderen. Maar al snel schieten ze hun eigen weg op als de sludgy doom metal van ‘Golgotha’ wel de dikke, groezelige brei van het voornoemde album hanteert maar gebruik maakt van veel meer melodie. De muziek neemt ons mee op een donkere tocht waarin thema’s als de ondergang van deze wereld, het nederdalen in de afgrond, heiligen en ongelovigen aangestipt worden. De krankzinnigheid die hiermee gepaard gaat komt naar voren in de muziek, waarin rustige stukken die je op mysterieuze wijze meeslepen worden afgewisseld met bizarre geluidsmuren die zo stroperig klinken dat je je gevangen voelt als een dikke vlieg in een spinnenweb.

Naast dat deze nummers muzikaal goed in elkaar zitten heeft de band ook een hele goede aan zanger Simone Tesser, die af en toe in het Engels zingt, maar vooral versen roept in het Italiaans. Hierdoor krijg je het gevoel toegesproken te worden door één of andere duistere paus. Dit sluit enorm goed aan bij het gevoel dat de rest van dit album overbrengt en is dan ook een schot in de roos. Dat Bleeding Eyes meer kan dan alleen zware, melodieuze “herrie” maken komt meerdere malen naar voren, zoals op het einde van ‘La Veritá’, waar de prachtige gitaarstukken er voor zorgen dat je niet wegkomt zonder stijf te staan van het kippenvel. Een mooi album, dat wellicht net die plaat is waar je al een hele tijd op zit te wachten.