Lords of Metal
Arrow Lords of Metal
Black Spell – Season Of The Damned
Regain Records
Release datum: 9 december 2022
“mijn conclusie is dat met het beschikbare materiaal één geweldige 7 inch single gevuld had kunnen worden en dat de hamvraag is welke twee songs daar op mogen en welke gedoemd zijn rond te spoken in de zwarte afgrond uit het tweede nummer”
7/10
Jan Simon Hoogschagen I 1 december 2022

De Italiaanse band Black Spell maakt stoner doom van een soort waarvan iedereen dacht dat die al een jaar of twintig uitgestorven was. Niet dus, Black Spell is misschien een van de laatsten der Mohikanen, stug doorfuzzend en met laaggestemde gitaren ploegend door een wereld die bedacht en beschreven zou kunnen zijn door H.P. Lovecraft. Met teksten die zonder uitzondering hun inspiratie vinden in occulte pulplectuur, een overdosis aan riffs en geluidseffecten die al sinds de allereerste minuten van de allereerste plaat van de oervaders van het genre gebruikt zijn voor het oproepen van een duistere sfeer is ‘Season of the Damned’ een album geworden waar fans van bands als Electric Wizard blij van zullen worden. Natuurlijk, Black Spell deelt meer dan het eerste deel van de bandnaam met dat bandje uit Birmingham onder leiding van een gitarist met acht volledige vingers. Terwijl de band met songs als ‘Black Abyss’, ‘We Drink Your Blood’ en ‘Curse of the Undead’ van het ene gothic horror cliché naar het andere slingert, valt op hoe prettig (gestoord) het allemaal klinkt, maar ook hoeveel de riffs en daardoor de songs op elkaar lijken.

Als het einde van het album in zicht is – best lastig te bepalen wanneer dat is, want de songtitels liggen ook allemaal in elkaars verlengde en de zang is beperkt tot wat minimalistisch gegrom – dan rijst de vraag of we hier nu te maken hebben met een band die zich heeft gespecialiseerd in één riff die tot Sint Juttemis wordt herhaald of dat ‘Season of the Damned’ stiekem een conceptalbum is met een song van ruim veertig minuten die om praktische redenen in hapklare brokken is opgedeeld. Dopesmoker all over again, zeg maar, alleen dan geen eredivisie maar zaterdagamateurs hoofdklasse. Wat het antwoord op de vraag ook mag wezen, mijn conclusie is dat met het beschikbare materiaal één geweldige 7 inch single gevuld had kunnen worden en dat de hamvraag is welke twee songs daar op mogen en welke gedoemd zijn rond te spoken in de zwarte afgrond uit het tweede nummer. Dit is iets voor mensen die houden van zekerheid en Groundhog Day als lievelingsfilm hebben.