Tijdens de pandemie had Australië één van de meest strenge lockdowns ter wereld met heel wat gefrustreerde mensen als gevolg. Vier daarvan besloten om hun af te reageren door een blackened death metalband op te richten met de naam Black Lava. Het viertal had al tonnen ervaring met geschiedenis in bands als Vipassi, AMDBL, Blackhelm, Ne Obliviscaris en Hadal Maw. De band vond al snel een onderkomen bij Seasons Of Mist en niemand minder dan Kurt Ballou was bereid om het debuut te mixen. Wat vooral primeert op ‘Soul Furnace’ is de dikke gitaarmuur. Dat wordt al snel duidelijk bij opener ‘Origins’.

De nummers zijn onderling in elkaar vervlochten en je moet al goed luisteren als er een overgang komt. Niets slecht daarover want als luisteraar word je gewoonweg meegezogen in stevige maar uitstekende melodieën en gitaarritmes. Zanger Rob kan echt zingen en doet dat uiterst krachtig. De black en death invloeden komen vooral uit het muzikale aspect, hoewel dat pas tot uiting komt vanaf het derde nummer. Het is zelfs opmerkelijk dat de band elk nummer meer de richting van het extreme opzoekt. Nu is Australië altijd een boegbeeld geweest als het gaat om extreme muziek. Er is hier zeker black metal aanwezig maar in tegenstelling tot dat kille en ijskoude Noorse geluid, gaat het hier veel vuriger en rauwer aan toe. Afsluiter is titeltrack ‘Soul Furnace’ waar extreem snel en griezelig traag elkaar afwisselen en zou het ideale nummer zijn voor een gore slasher horrorfilm. De wereld veranderen gaat Black Lava niet doen maar hun muziek tovert bij mij zeker een glimlach tevoorschijn.