Lords of Metal
Arrow Lords of Metal
Birdflesh – All The Miseries
Everlasting Spew Records
Release datum: 26 mei 2021
“Het leuke aan Birdflesh is dat het trio een enorm gevoel voor humor heeft en als grindcore act best verstaanbaar klinkt. De thrashinvloeden maken het ook voor de normale medemens best beluisterbaar.”
8/10
Koen de Waele  I 16 juni 2021

Bezig sedert 1992 moet Birdflesh een van de langstlopende grindcorebands zijn die er rondloopt. Hun biografie is ondertussen immens en omvat naast enkele albums een ontelbare reeks EP’s, splits en live-albums. Ook hun nieuwe werk ‘All The Miseries’ is een EP. Weliswaar bestaande uit dertien nummers maar gezien de gemiddelde lengte van één nummer amper een minuut duurt, werden er nog eens elf livenummers als bonus toegevoegd waardoor je toch aan een mooie duur van zevenentwintig minuten komt. Het leuke aan Birdflesh is dat het trio een enorm gevoel voor humor heeft en als grindcore act best verstaanbaar klinkt. De thrashinvloeden maken het ook voor de normale medemens enigszins beluisterbaar. Mede door de leuke ritmes en een leuke punkattitude. Elk van de drie leden zorgt ook voor de nodige zangpartijen waardoor je verschillende stemmetjes hoort zoals bij Macabre. Hier en daar wordt er al eens een grappige sampler aan toegevoegd. Titels als ‘Radioactive Madness’ of het vijftien seconden melige punkrocknummer ‘Spinebreaker’ laten de zwartgallige humor sterk tot uiting komen. En op ‘Sayonara Sensei’ is zelfs iets te horen dat klinkt als een blokfluit. Heel sterk en opzwepend werk dus.

Het livegedeelte is qua opnamekwaliteit een pak minder maar de interactie tussen de band en publiek is duidelijk aanwezig. Soms duren de bindteksten langer als het nummer zelf maar ze zorgen er toch maar voor dat iedereen de humor van het nummer snapt. ‘Countless Mayhem’ gaat over de black metalscene in de jaren negentig die iedereen inclusief kerken wilde vermoorden en bevat uiteraard een dikke black metalinvloed. ‘Teenage Mutilator’ beschrijft iemand zijn voorliefde om tieners te vermoorden en het intro van ‘Victim Of The Cat’ duurt langer dan het tien seconden durende nummer zelf. Er wordt afgesloten met ‘Coffinfucker’. Volgens de band een nummer over de liefde bedrijven met een voorkeur voor doodskisten op het kerkhof. Ondanks de mindere kwaliteit, vormen de livenummers een mooi overzicht van wat Birdflesh te bieden had in zijn lange carrière.