Zes nummers in totaal, waarvan de eerste een niet bijzonder geslaagd keyboard intro is, maar daarna komt het titelnummer zoals het artwork al doet vermoeden, als een mix van vele glamrock en hairmetal bands met een vleugje ‘California Girls’. De uitvoering is best oké en vooral het gitaarspel kan me veel aan Steve Lynch in zijn Autograph tijd doen denken; en dat is als compliment bedoeld. In het navolgende ‘Love Bite’ kan ook een beetje Extreme worden ontdekt, wat helemaal niet erg is. Vanaf ‘Psychotropic Thunder’ gaat het weer wat minder; wellicht is getracht om eens niet de gemakkelijkste weg te kiezen, maar dit gaat niet echt ergens heen en zelfs in de knap gepriegelde gitaarsolo ontbreekt het aan structuur, waardoor de plots opkomende fade-out misschien wel heel tekenend is, maar ook als redding gezien kan worden. Ook het erg standaard, vrij slappe, ‘Miami Skies’ kan niet echt potten breken en de hekkensluiter ‘Hot Summer Nights’ is zo’n blije stadion ballade die als je David Lee Roth heet, of een Brian Adams schuurpapieren strot hebt, misschien nog wel wat meisjesharten zou kunnen breken, maar of deze vaak afgeknepen kopstem met mierzoete ooohs en ongezouten algehele sound veel mensen zal aanspreken? David lee Roth kon er nog mee weg komen, maar de pogingen van een superband als Y&T vond ik persoonlijk ook al niet kunnen. Big Red Fire Truck heeft met hun strandinvloeden bij mij dus niet altijd bonuspunten kunnen scoren, wat naast een paar zeer middelmatige nummers en een paar redelijk geslaagde liedjes, de gemiddelde indruk niet hoger dan een kleine voldoende maakt.