Dit is het comebackalbum van de Zweedse progressieve rockband Beardfish nadat de band in 2016 de handdoek in de ring gooide na grote activiteitsfrequentie, namelijk sinds de oprichting in 2001 wel acht studioalbums. Bovendien treffen we in de band bepaalde coryfeeën aan die inmiddels in andere bands hoge ogen gegooid hebben. Denk maar aan zanger/multi-instrumentalist en belangrijkste songschrijver Rikard Sjöblom die zich na de split concentreerde op Big Big Train en zijn soloproject Gungfly. 

Die comeback was trouwens lange tijd in nevelen gehuld. In 2023 kwam het nieuws dat Beardfish in 2024 enkele (vier) concerten zou spelen. Geen woord over een echte reünie. Toen werd een nieuw contract met InsideOut Music getekend, maar dat resulteerde eerst in een heruitgave (ook op vinyl) van het in 2009 verschenen album ‘Destined Solitaire’ dat toen vijftien jaar oud was. Pas op 30 augustus 2024 verscheen een nieuwe single ‘In The Autumn’ en kondigde men het nieuwe album aan dat in november zou verschijnen.

De band heeft altijd Yes en Genesis als bronnen van inspiratie opgegeven en we kunnen de fans geruststellen: men is het nog niet verleerd. Het conceptueel aandoende album ‘Songs For Beating Hearts’ gaat tekstueel over liefde, verlies, vriendschap en eindigheid en is een zekere aanrader voor de progrockfan. Het vangt passend aan met het prachtige en erg melancholieke ‘Ecotone’ dat meteen illustreert dat inspiratie recht uit het hart komt. Het lijkt uit te nodigen om even diep adem te halen en je te laten meevoeren met de muziek. Strikt genomen staan er twee erg lange epossen op dit album. De eerste ‘Out In The Open’ bestaat uit vijf delen die gemeen hebben dat ze erg op toetsen gericht zijn en soms introvert, dan weer hupse prog met wat jazz invloeden. Het begint met een dartele, instrumentale ‘Ouverture’. Het tweede deel ‘Oblivion’ is rijk aan toetsenwerk, maar ook mooie zang met repliek van meerdere stemmen. Hier wordt het al wat jazzy, iets waar wij al eens moeite mee hebben, maar dat is persoonlijk. Het derde deel ‘Hopes And Dreams’ maakt alles goed met aarzelende akoestische gitaren in Yes stijl en sensitieve zang. Samenzang opent het vierde deel ‘Oblivion (reprise)’, veel keyboardmelodieën en de sfeer wordt bij de zang licht geïrriteerd. Orgel en effecten besluiten in ‘Around The Bend’ dit eerste lange nummer.

De andere mammoetcompositie van elf minuten volgt meteen. ‘Beating Hearts’ heeft klassiek vioolspel als troef en start kalm met gitaargetokkel; maar wordt zwaar rockend naar het einde toe. De eerste single ‘In The Autumn’ is een duet van Sjöblom met zijn verloofde Amanda Örtenhag en is net wat anders dan gewoonlijk bij deze band. Nog vermeldenswaardig is het acht minuten lange ‘Torrential Downpour’ waarin de zang echt pakkend en ontroerend is, want dit gaat over Sjöblom’s overleden ouders, vooral over zijn vader. Heel mooi gezongen en hier komen de gitaren op de voorgrond met toffe solo’s ook. Intussen hebben we ook nog een reprise van ‘Ecotone’ gehad en de bonustrack is nog gekker. Hier is ‘Ecotone’ getransformeerd tot een jaren tachtig instrumentaal nummer waarin synthesizers de boventoon voeren. Het is een heel ander nummer geworden. De terugkeer van Beardfish zal hartverwarmend zijn voor de fans en misschien kunnen ze die fanbasis met ‘Songs For Beating Hearts’ wel uitbreiden naar een volgende generatie progrock liefhebbers.