Het tweede album van het in 2015 opgerichte Baest is een feit en de Denen zetten het gas flink open. Wat prettig is om te vermelden is dat beide albums met dezelfde line-up is opgenomen, kom daar nog maar eens om, tegenwoordig. Ook de samenwerking met Century Media is verlengd, dus nu is het zaak om te zien of de band veelbelovend is gebleven, danwel de weg naar de hogere regionen van de sterrenstatus hebben kunnen vinden.

Eigenlijk doet Baest zo ongeveer alles perfect. En toch slaag ik er niet in verliefd te worden op ‘Venenum’. Het is een feest voor iedere liefhebber van old school death metal (wat in de tijd van het ontstaan overigens al bijzonder vooruitstrevend werd gezien), waarin de negen nieuwe nummers en de Bolt Thrower cover ‘No Guts, No Glory’ volop gebruik maakt van de moderne productiemiddelen. Alles is goed, de muziek stampt, de zang is diep, laag en zompig en de eenduidigheid is onmiskenbaar. Maar het wordt maar niet echt lekker. Er zit misschien te weinig afwisseling in de zang, of de uitvoering is net iets te steriel voor het genre, maar het komt gewoon net niet uit de verf. Ik moet echter wel toegeven dat de band an sich de blauwdruk is van hoe old school bands de toekomst tegemoet kunnen gaan zien. Mocht je (nog) niet belast zijn met bands uit het glorieuze verleden kan Baest zomaar helemaal jou ding worden.