Hoewel dit ongetitelde album van Baby Killed The Roses hun officiële debuut is, zou je dit Nederlandse rocktrio  (Eric Fox op zang en bas, Mark Vergoossen op gitaar en Paul Heuts op drums) al kunnen kennen onder de naam BoYaTop. Onder die naam en met exact dezelfde bezetting bracht de band al een viertal uitstekende albums uit die het in het midden houden tussen harde blues en hardrock.

Onder de nieuwe bandnaam worden nieuwe paden verkend en die kenmerken zich het meeste door de professionele aanpak van dit project; zo is de (lekker heldere) productie van Mario Goossens (Triggerfinger) en wordt het album gedistribueerd door het grote Suburban Records. Muzikaal is de band iets meer richting hardrock opgeschoven, wat in mijn oren een dik pluspunt is van dit album.

Na de introductie van de eerste track ‘Recipe For Destruction’ volgt direct het eerste hoogtepunt in de vorm van ‘Dead Man Rocking’, een soort titeltrack dat het vorig jaar live al erg goed deed op Bospop, toen Baby Killed The Roses daar optrad. ‘Love Many Trust Few’ is een andere toptrack dat lekker opent met een simpele maar doeltreffende basriff van Fox en verder heerlijk in midtempo doorknalt. De toegevoegde koortjes (Fox/Heuts) klinken geweldig, mede dankzij Goossens; een voorbeeld daarvan is ook het refrein van ‘Dream Big Rock Hard’. Dat de band oude albums van Van Halen in de kast heeft staan is in de verte te horen op ‘Bad Girls Tell No Tales’ en dat niet alleen door het gitaargeluid van Vergoossen op dit nummer maar ook door de lekkere uptempo beat en de toevoeging van een klein (kroeg-)publiek in het midden van de track.

‘Keeps You Running’ is een geheide radiohit als je het mij vraagt, ‘Dream Big Rock Hard’ is tekstueel in ieder geval een signatuurtrack voor deze drie mannen. Op afsluiter ‘Stick Up For A Friend’ mogen vooral drummer Paul Heuts en gitarist Mark Vergoossen nog even vet van leer trekken, wat een apotheose! Het hele album klinkt sowieso superstrak, het is goed te horen dat dit drietal al jaren met elkaar samen musiceert.

De prachtige coverart is van Eric Kusters en is een olieverfschilderij van, inderdaad, de Nederlandse actrice Halina Reijn die de luisteraar vanaf de hoes wulps aankijkt. Als dat geen sleutel tot succes is, weet ik het niet meer. Op clubtoer met deze gasten!