‘Heavy Yoke’, de debuutplaat van Azusa, was voor mij een van de grootste verrassingen van 2018. Extol heb ik altijd een warm hart toegedragen en toen Christer Espevoll Extol verliet in ruil voor Glidje en Sveen, was ik al benieuwd waarmee hij op de proppen zou komen. Het samenspel tussen hem en drummer David Husvik is altijd fantastisch geweest en op ‘Heavy Yoke’ wist men dat onmiskenbaar progressieve thrash stijltje te mixen met math metal – misschien mede door de invloed van bassist Liam Wilson die actief was in The Dillinger Escape Plan. Maar bovenal deed zangeres (!) Eleni, tevens actief in het Griekse dreampop (!) bandje Sea+Air, mijn kaak geregeld de grond raken. Man, man, man wat past ze goed in het geluid van Azusa!

En op de nieuwe ‘Loop of Yesterdays’ zetten ze dat stijltje gewoon keurig door! Melodische hooks doorspekken dissonant en vooral origineel gitaarwerk en hoewel de roots overduidelijk in de thrash metal liggen, wordt de luisteraar continu op het verkeerde been gezet door de bijna etherische cleane passages en de afwijkende akkoordenprogressies. ‘Loop of Yesterdays’ lijkt de thrash invloeden nog meer te omarmen, met lompe en soms rare solo’s in bijvoorbeeld ‘Detach’ (die zowat door Jeff Loomis ingespeeld had kunnen zijn) en ook sluipt er zo nu en dan lekker rechttoe rechtaan hardcore in de sound op nummers als ‘Monument’ en ‘Kill – Destroy’. Ook worden we getrakteerd op een heuse post-rock-atmosferische interlude in de titelsong, wat door de rare twists bijna onderhuids naar klinkt, en tegelijkertijd juist zo mooi en sereen. Heerlijk.

In 2018 gaf ik ‘Heavy Yoke’ een 85/100, en ‘Loop of Yesterdays’ ramt daar zonder problemen voorbij. Geef dit asjeblieft een kans en zet dit op met een open geest; de plaat is zeker niet voor de onervaren luisteraar en vergt de nodige energie om bij te blijven. Maar als je erin zit, zit je er ook echt goed in en zullen de vele verrassingen en veelzijdigheid je een plaat bezorgen die niet snel gaat vervelen.