Luistersessie At The Gates – The Nightmare Of Being
“Met zo een discografie is het niet evident om zichzelf nog te vernieuwen maar op dit album hoor je een combinatie van het vertrouwde klassieke At The Gates dat nieuwe invloeden verwerkt en dat tot een album dat nu al beloofd een van de klappers van 2021 te worden”
At The Gates mag beschouwd worden als een van de grondleggers van de Zweedse melodieuze death metal en sinds de reünie in 2014 leverden ze met ‘At War With Reality’ en ‘To Drink From The Night Itself’ twee beregoede albums af waarmee ze hun plaats aan de top moeiteloos terug innamen. Twee juli 2021 verschijnt ‘The Nightmare Of Being’, het zevende album en Arrow Lords Of Metal mocht op achttien maart aanwezig zijn bij een eerste voorstelling van het album. Vroeger was dat een leuke uitstap en samenkomst in een bekende studio of concertzaal. Tegenwoordig gebeurt alles van thuis uit en is dat samenkomen digitaal. De band werd vertegenwoordigd door zanger Tomas Lindberg en gitarist Martin Larsson.
Koen De Waele Ι 16 april 2021
Een tafel, drie stoelen, een gordijn als achtergronddecor en een camera, meer was er niet nodig.
Na een summiere verwelkoming door een presentator, Tomas en Martin, wensten ze ons veel luisterplezier met het nieuwe album ‘The Nightmare Of Being.’ Het artwork verscheen in beeld en ik werd ondergedompeld in de wereld van At The Gates.
Opener ‘Spectre Of Extinction’ begint met licht gitaargetokkel waarna een bombastisch en episch gitaargeluid eventjes overneemt om dan opnieuw eventjes weg te dromen met terug fragiele gitaar.
Dan gaat het nummer van start in al zijn woestheid. Het snelle tempo laat de klassieke At The Gates op zijn best horen en Tomas zijn herkenbare zangstijl klinkt vinniger als ooit. Excellente zang en gitaarmelodieën zorgen voor een te gekke opener. Ook het volgende ‘The Paradox’ gaat er robuust tegenaan. De karakteristieke Gotenburg gitaarlijnen blijven hoorbaar. Er is ook plaats voor subtiele milde koorzang en dat zorgt direct voor meerdere lagen. De inhoud klinkt donker en voor het eerst bekruipt je een licht gevoel van onbehagen dat later als rode draad doorheen het album loopt. Dat klinkt nog concreter door in titelnummer ‘The Nightmare Of Being’. Een onheilspellende praatstem met intieme gitaar wordt afgewisseld door keiharde uitvallen. Het geeft een aparte sfeer aan het nummer en een gevoel van onbehagen dat steeds groter wordt en zelfs zorgt voor huiveringen.
Tot hiertoe had ik al heel straf werk gehoord en belooft dit album een topplaat te worden. Alles ligt een beetje in de lijn van het vorige At The Gates werk tot ‘Garden Of Cyrus’ begint en dat is alvast het meest excentrieke ATG-nummer ooit gemaakt. Het start met blijgeestig en beweeglijk gitaargetokkel om over te gaan naar een punt tussen rock en metal. Het blijft enkele minuten instrumentaal met opmerkelijke progressieve invloeden tot een eerst gitaarsolo weerklinkt en overschakelt naar saxofoon, een instrument die hier wel op zijn plaats is. Pas dan start een mystieke vertellende stem, afgelost met Tomas zijn typerende grunt. ATG treedt hiermee uit hun comfortzone maar dat gebeurt met een nummer dat bij blijft en een laat een band horen die het aandurft om nieuwe paden te betreden. Jammer genoeg werd het einde wat abrupt onderbroken door het geluid dat wegviel. Het digiteam dat instond voor de streaming, was de verbinding met de netwerk host verloren en er werd gevraagd enkele minuten geduld uit te oefenen. Zaken die nu eenmaal kunnen gebeuren als je afhankelijk bent van elektronica.
Voor de rest van het album hoor je de band op zijn best. Ondanks het toch wel horroreske thema slaagt de band er perfect in om modern en renoverend te klinken maar hoor je toch nog het klassieke At The Gates spel erin. ‘Cosmic Pessimism’ is nog zo een fraai voorbeeld. Je hoor heel wat progressieve invloeden en zelfs invloeden van post metal. Technisch zit het ingenieus in elkaar en krijg je weer zo een kanjer te horen. Ook hekkensluiter ‘Eternal Winter Of Reason’ heeft de capaciteit om zowel hard als melodieus tegelijk te klinken met lichte keys en koortjes als extra laag erop gebouwd.
Na de luistersessie beantwoordden Tomas en Martin vragen die de journalisten tijdens de luistersessie mochten indienen. Zo werd het duidelijk dat de band nog steeds trots is op hun oude werk maar ze toch nog willen blijven veranderen en verder groeien. Het thema moet vooral gezocht worden in het horrorgenre en pessimisme was de grote leidraad. Of zoals Tomas het noemde:
‘Pessimism is the graveyard of philosophy’. Hoewel het album al geschreven was voor de hele pandemie, zit die atmosfeer van die donkere en sobere periode er toch in verweven.
De progressieve invloeden klinken helemaal niet vreemd als je hoort dat Tomas al fan is van progressieve rockband King Crimson sinds zijn jeugdjaren.
Met zo een discografie is het niet evident om zichzelf nog zo te vernieuwen maar op dit album hoor je een combinatie van het herkenbare klassieke At The Gates die nieuwe invloeden verwerkt en dat tot een album dat nu al beloofd een van de toppers van 2021 te worden.
Social media