Het eiland waarop het Verenigd Koninkrijk ligt is een magisch land gehuld in mystiek en heidense mythologie. Er gebeuren daar dingen waar wij geen weet van hebben, en die ten grondslag liggen aan een aantal illustere metalbands die breed genomen binnen het doom genre vallen. Arcane Sun uit Ierland is zo’n band. Door verschillende tegenslagen hebben zij ooit slechts maar één album uitgebracht, ‘Arcane Sun’, en die is al tijden uit de roulatie. Tot nu, want het album wordt opnieuw uitgegeven!

Dat is goed nieuws voor de wereld, want met zoveel ellende, maar ook schoonheid, kan er nooit genoeg doom zijn. Op ‘Arcane Sun’ vinden we een combinatie van death en doom waarin enigszins de stijl van My Dying Bride echoot. Zie dat als een richtsnoer, niet als een vergelijking. De band weet met het intense gebruik van sologitaar grootse, melancholische landschappen op te roepen waardoor je het ene moment een brok in je keel voelt vormen en het andere moment wegzakt in overdenkingen. Het stemgeluid is binnen dit genre erg bepalend en Paul Kearns geeft dit op sublieme wijze vorm met zowel een stevige grunt als zijn klagende clear vocals. Ook de muziek variëert hierin door dan weer sneltreinvaart aan te houden en dan weer uit te monden in meer gevoelige passages, zoals het prachtige piano nummer ‘We Stood With Time’.

Het album voelt aan als één verhaal en niet als een collectie losse nummers en zit zo goed in elkaar – qua creativiteit, originaliteit en intensiteit – dat ik het compleet kan noemen. Het roept, naast de gevoelens die deze soort muziek normaal al met zich meebrengt, een bepaalde nostalgie op, waardoor gelukshormomen vrijkomen. Er is maar een klein aantal platen die dit echt weet te doen en dit zijn dan ook klassiekers. Ik noem Tiamat’s ‘Wildhoney’ en Moonspell’s  ‘Irreligious’. ‘Arcane Sun’ kan zich hier wat mij betreft tussen scharen en wordt aankomende maand uitgebracht met nieuw artwork en bonustrack ‘Endure’. Dit luisteren is een orgastische ervaring.