Malta kennen we als prachtig mooi zonnig eiland in de Middellandse Zee dat o.a. bekend staat om zijn kiezelstranden (waterschoentjes mee als je er op vakantie gaat!), de gezellige hoofdstad Valletta en de eeuwenoude tempels van Tarxien. Dat er ook prima metalmuziek wordt gemaakt is wellicht minder bekend maar zeker ook waar. Een band als Beheaded is Maltees en timmert al jaren, ook internationaal, aan de weg. Ook Angelcrypt komt van het eiland. De groep bestaat al sinds 1997 maar bracht pas in 2016 haar debuutalbum uit onder de titel ‘We Are The Dead’. ‘Dawn Of The Emperor’ is het tweede album van Angelcrypt en men heeft er maar meteen een conceptalbum van gemaakt.

Oorlog is een dankbaar onderwerp voor (metal-)bands. Een groep als Sabaton bijvoorbeeld hangt haar hele carrière aan het onderwerp op. In het hardere genre is Hail Of Bullets een goed voorbeeld. Oorlog is ook een gevaarlijk onderwerp om je muziek aan op te hangen. Je zult als band moeten proberen om buiten de politiek te blijven die met het onderwerp samenhangt. Hail Of Bullets ging daar op een bijzonder goede manier mee om, vind ik. Zij wisten het onderwerp op verschillende manieren overtuigend en bezielend over te brengen in hun muziek. Slayer daarentegen heeft destijds wel wat uit te leggen gehad rondom de release van ‘Angel of Death’.

Terug naar het album van Angelcrypt. In het gesproken intro wordt duidelijk dat het thema van dit album de eerste wereldoorlog is. We horen een meneer vertellen over de aanleiding van die oorlog, de moord op Franz Ferdinand. De bezieling waar ik net over sprak mis ik wel in de muziek van Angelcrypt. Waar de ellende van WWI bij Hail of Bullets of, recenter, de band 1914 (die een album uitbracht over hetzelfde onderwerp) in de muziek en teksten te voelen is, maakt Angelcrypt vooral goed in het gehoor klinkende melodieuze death metal nummers die nergens ultra smerig klinken of de naargeestige sfeer uitademen die een oorlog met zich meebrengt. Er wordt op zich prima gemusiceerd en ook de productie is goed te noemen. De afwisseling in tempi ligt prettig in het gehoor. De drums staan voor mijn gevoel iets teveel in de schijnwerpers en de gitaren zijn nu eens een keer niet lager gestemd. De gitaristen Shawn en Peter spelen veel dubbele leads en ritmepartijen. Af en toe wordt er een héél licht toetsenpartijtje toegevoegd (luister bijvoorbeeld eens naar ‘Iron Creed’) wat de muziek en het sfeertje toch ten goede komt. Het meest in het oog springende nummer is het spannende ‘Si Vis Pacem’ wat begint met een enkele piano maar zich ontwikkelt tot mooi opgebouwde epic. Hoewel ik het thema van dit album verre van origineel vind en daar bovendien meer van had verwacht, verdient Angelcrypt met ‘Dawn of the Emperor’ toch een dikke voldoende.